Анатоль Кашталапаў
Анато́ль Міха́йлавіч Каштала́паў (20 ліпеня 1948, Магілёў, БССР — 25 сьнежня 2018) — беларускі танцоўшчык і музыка, мастацкі кіраўнік беларускага дзяржаўнага ансамблю народнай музыкі „Сьвята“. Заслужаны артыст Беларусі.
Анатоль Кашталапаў | |
| Дата нараджэньня | 20 ліпеня 1948 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 25 сьнежня 2018 (70 гадоў) |
| Месца вучобы | |
| Занятак | мультыінструмэнталіст, танцоўшчык |
| Месца працы | |
| Сябра ў | Беларускі саюз кампазытараў[d] |
| Інструмэнты | баян[d], гармонік[d], дудка, акарына[d], флейта і жалейка[d] |
| Узнагароды | |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьБацька — родам з Сыбіры, каваль; маці — з Магілёўшчыны[1]. Анатоль займаўся грой на баяне ў Доме піянэраў, хадзіў у харэаграфічны гурток пры Магілёўскім мэталюргічным заводзе[2]. Пасьля навучаўся ў Магілёўскай культпрасьветвучэльні імя Крупскай на танцавальным аддзяленьні.
Вайсковую службу праходзіў у музычнай роце ў Асіповічах, дзе навучаўся гры на флейце, граў у зводным аркестры Беларускай вайсковай акругі. Пасьля працаваў у саўгасе „Вейна“ мастацкім кіраўніком самадзейнасьці[2].
У 1970 року пераехаў у Менск на запрашэньне Белдзяржфілярмоніі, дзе трапіў у трупу балету Дзяржаўнага народнага хору Беларусі пад кіраўніцтвам Генадзя Цітовіча[3].
Пасьля заснаваньня ў 1974 року ўвайшоў у склад ансамблю „Харошкі“ пад кіраўніцтвам Валянціны Гаявой; акрамя танцаў і гры на музычных інструмэнтаў, захапіўся зьбіраньнем фальклёру. У ансамблі пазнаёміўся з сваёй будучай жонкай Сьвятланай[4].
З 1988 року — артыст балету ў ансамблі „Сьвята“, з 2001 і да скону — ягоны мастацкі кіраўнік. Пасьля сыходу з „Харошак“ першы шлюб, у якім з Сьвятланай мелі дачку, распаўся[4]. Другая жонка — Ганна Пухнарэвіч.
Сябра Саюзу кампазытараў Беларусі.
Дзейнасьць
рэдагавацьРознаплянавы музыка-мультыінструмэнталіст. Валодаў майстэрствам граньня на акарыне, баяне, гармоніку, дудках, жалейцы, флейце. Ад Вячаслава Пратасевіча пераняў уменьне граньня на саломінцы.
За 48 гадоў творчай дзейнасьці зьдзейсьніў мноства фальклёрных экспэдыцыяў. На аснове сабранага ў розных рэгіёнах Беларусі і апрацаванага ім фальклёру стварыў музычна-харэаграфічную („Музыкі граюць“) і песенна-музычную („Застольная“) кампазыцыі, танцы й інш[5].
Прэміі і ўзнагароды
рэдагаваць- Заслужаны артыст Беларусі (1983)
- Нагрудны знак Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусі (2003)
- Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусі (2011)
- Ганаровая грамата Менскага гарадзкога выканаўчага камітэту (2017)
Ушанаваньне памяці
рэдагавацьПравобраз маладога Анатоля Кашталапава намаляваны ў мазаічных пано на фасадзе дамоў насупраць Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі[5].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Майстры і куміры. Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь Анатоль Кашталапаў на YouTube
- ^ а б Владислава и Маргарита Кашталаповы. Наш дедушка Анатолий Михайлович Кашталапов // Камертон. — Магілёў: Могилёвская государственная гимназия-колледж искусств, 2020. — № 5 (82). — С. 8.
- ^ Сьвірко, Ірына (4 траўня 2017) Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь Анатоль Кашталапаў пра сёньняшні дзень ансамбля „Сьвята“, народную песьню і Юрачку. Беларусь сегодня. Праверана 10 жніўня 2021 г.
- ^ а б Ермалюк, Анастасия Заслуженная артистка Республики Беларусь Светлана Кашталапова: «Если жить по совести, судьба будет благосклонна» (рас.). Женский журнал. Праверана 10 жніўня 2021 г.
- ^ а б Памёр заслужаны артыст Беларусі Анатоль Кашталапаў. „Зьвязда“ (25 сьнежня 2018). Праверана 10 жніўня 2021 г.
Літаратура
рэдагаваць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 1999 Т. 8: Канто — Кулі. — С. 199.
- 432 // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: У. Аляксандраў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2013. — Т. 4. — 660с.:іл. с. — 2000 ас. — ISBN 978-985-11-0746-5
- Республика Беларусь: Энциклопедия в 7 т. Т. 4: Картография — Миноговые / редкол.: Г. П. Пашков и др. — Минск: БелЭн, 2007. — 768 с : ил. — ISBN 985-11-0341-1. — ISBN 978-985-11-0385-6 (Т. 4)