Аляксандар Лукашук

Алякса́ндар Міха́йлавіч Лукашу́к (нар. 1955, Берасьце, цяпер Беларусь) — беларускі журналіст, публіцыст і перакладчык.

Аляксандар Лукашук
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 6 лютага 1955 (69 гадоў)
Берасьце, Беларуская ССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці журналіст
Гады творчасьці з 1988-га
Жанр апавяданьне, раман
Мова беларуская
Значныя творы кнігі «Прыгоды АРА ў Беларусі» (2005), «Сьлед матылька» (2011)
Прэміі «Гліняны Вялес» (2011)
Узнагароды
Творы на сайце Knihi.com
Творы на сайце Kamunikat.org

7-ы кіраўнік беларускай службы Радыё «Свабода» (з 1999 году). Ляўрэат літаратурнай прэміі «Гліняны Вялес» (2011) і прэміі імя Алеся Адамовіча (2018).

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Скончыў Менскі дзяржаўны пэдагагічны інстытут замежных моў (1977). Працаваў перакладчыкам, журналістам, рэдактарам. У 1990—1992 гадах галоўны рэдактар выдавецтва «Беларусь». З 1993 г. на Радыё Свабода, з 1999 г. — дырэктар Беларускай службы Радыё «Свабода». У 2004 — 2005 гг. дырэктар Радыё «Свабодны Аўганістан», у 2007 — 2008 — выканаўца абавязкаў галоўнага рэдактара Радыё Свабода/Радыё Свабодная Эўропа. Стыпэндыят Гувэрскага інстытуту (Стэнфардзкі ўнівэрсытэт, Каліфорнія, 2000).

Дзейнасьць

рэдагаваць

Адзін з заснавальнікаў «Мартыралёгу Беларусі». У 1990 — 1995 гадах — сябра Камісіі Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь 13-га скліканьня па правах ахвяр палітычных рэпрэсій. Аўтар дасьледаваньняў гісторыі XX стагодзьдзя.

  • 1988 — «Зьдзек»
  • 1997 — «Філістовіч. Вяртаньне нацыяналіста»
  • 1997 — «За кіпучай чэкісцкай работай»
  • 1999 — «У фіялетавай ночы вугал крыла»
  • 2005 — «Прыгоды АРА ў Беларусі»
  • 2011 — «Сьлед матылька: Освальд у Менску»
  • 2013 — «Зкімбы-зымбы»

Прызнаньне

рэдагаваць

Літаратура

рэдагаваць