Акунд, Якунт, Яконт — мужчынскае імя.

Agundia
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Agi + Gundo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Якунт, Яконт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Акунд»

Паходжаньне

рэдагаваць

Агунда або Яконта (Agundia, Jaconta[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягінт, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egind, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[3], а аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) — ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[4].

Германскае паходжаньне імя Яконт сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[5].

У Прусіі бытавала імя Ягунт: Claws Jogundt, Niclus Jogundt (1394 год)[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мартинъ Яконтовичъ (1528 год)[7]; Бутко Яконтович (1537—1538 гады)[8]; Józef Jakont Putrament (1690 год)[9]; Tekla Jakuntowicz (1801 год)[10].

Носьбіты

рэдагаваць

Акундовічы (Akundowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету[11].

Ягантовічы (Jagantowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[12].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 273.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 20, 693.
  3. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  5. ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 101.
  6. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 39.
  7. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 167.
  8. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 45, 229.
  9. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 143.
  10. ^ Poniemunek, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  11. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 386.
  12. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 6. — Warszawa, 1936. S. 143.