Ігар Сігоў

Ігар Сігоў
	Ігар Сігоў
Дата нараджэньня	30 сьнежня 1968 (56 гадоў)
Месца нараджэньня	Полацак, Віцебская вобласьць
Грамадзянства	СССР → Беларусь
Месца вучобы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў;
Прафэсіі	актор
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы; Рэспубліканскі тэатар беларускай драматургіі;
Гады дзейнасьці	з 1994
Сябра ў	Каардынацыйная рада трэцяга складу[d]
Тэатар	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы
IMDb	ID 2333139
	Ігар Сігоў у Вікісховішчы

І́гар Аляксе́евіч Сіго́ў^[1]^[2]^[3]^[4] (нар. 30 сьнежня 1968, Полацак Віцебскай вобласьці БССР) — беларускі актор тэатру і кіно, Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь (2011)^[1].

Жыцьцяпіс

Ігар Сігоў скончыў сярэднюю школу № 14 м. Полацку, займаўся бегам, скокамі ў вышыню, веславаньнем. Аднак, трапіўшы ў тэатральную студыю, захапіўся акторскай працай. Пасьля школы беспасьпяхова спрабаваў паступіць у Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут^[5].

Працаваў токарам на полацкім аўтарамонтным заводзе (1986—1987). Адслужыўшы ў Савецкай арміі (1987—1989), у 1989—1990 роках працаваў арганізатарам канцэртна-відовішчных мерапрыемстваў Палацу культуры вытворчага аб’яднаньня «Шкловалакно» ў Полацку, у 1990 — кіроўцам Полацкай райаграпрамтэхнікі.

У 1990—1994 роках навучаўся ў Беларускай акадэміі мастацтваў, пасьля заканчэньня якой быў прыняту ў трупу Рэспубліканскага тэатру беларускай драматургіі^[1]. З 2012^[6] па 2014 адначасова зьяўляўся дырэктарам РТДБ^[7]^[8].

З 2014 — актор Купалаўскага тэатру.

Творчасьць

Выканаў больш за 80 роляў у тэатры і кіно^[9]. У кіно дэбютаваў у 1996 року.

Фільм «Дзьверы(de)» ірляндзкай рэжысэркі Хуаніты Ўілсан(en), у якім актор выканаў галоўную ролю, браў Гран-пры на разнастайных кінафэстывалях, а ў 2010 року быў таксама намінаваны на прэмію Акадэміі за «найлепшы кароткаметражны гульнявы фільм»^[10].

Сям’я

Жанаты, мае сына Ільлю (ад першага шлюбу)^[11] і дачку Насту^[12].

Узнагароды

1999 — Гран-пры фэстывалю «Маладэчанская сакавіца—99» за найлепшае ўвасабленьне ролі Мужчыны ў спэктаклі «Апошняя пастараль» паводле А. Адамовіча, пастаноўка М. Дзінава.
2003 — нагрудны знак Міністэрства культуры за ўклад у разьвіцьцё культуры Беларусі «за высокае прафэсійнае майстэрства і значны ўнёсак у разьвіцьцё беларускага тэатральнага мастацтва» актору, вядучаму майстру сцэны.
2006, чэрвень — VIII Міжнародны тэатральны фэстываль «Мэльпамэна Таўрыі» — дыплём дырэктара фэстывалю «За сцэнічнае ўвасабленьне глыбіні славянскай душы» ў спэктаклі «Адвечная песьня» Я. Купалы, пастаноўка С. Кавальчыка.
2006, лістапад — дыплём актору на тэатральным конкурсе ХІІІ ММКФ «Лістапад» ад «Народнай газеты» за спэктакль «Адвечная песьня» Я. Купалы, сцэнічная ідэя і пастаноўка С. Кавальчыка.
2007 — пэрсанальная надбаўка прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь за выдатны ўнёсак у разьвіцьцё культуры і мастацтва Рэспублікі Беларусь актору, вядучаму майстру сцэны.
2007 — мэдаль Францішка Скарыны
2011 — Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь^[1].

Крыніцы

^ ^а ^б ^в ^г Ігар Сігоў. Заслужаны артыст РБ. Рэспубліканскі тэатар беларускай драматургіі. Праверана 22 лютага 2017 г.
^ Ігар Сігоў Трупа. Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы. Праверана 22 лютага 2017 г.
^ Дырэктарам тэатра беларускай драматургіі стаў Ігар Сігоў Тэатар. Наша Ніва (22 сакавіка 2012). Праверана 22 лютага 2017 г.
^ Ігар Сігоў: «Я не збіраюся спыняцца!» // Культура. — 15.05.2010—21.05.2010. — № 20 (940).
^ KOV. (15 лістапада 2010) Сигов Игорь (рас.) Российские и советские актёры Праверана 13 красавіка 2016 г.
^ Аб прызначэнні дырэктара Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі Навіны Міністэрства культуры. Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (22 сакавіка 2012). Праверана 13 красавіка 2016 г.
^ Галіна Махаева. Першыя крокі дырэктара. // Літаратура і мастацтва : газэта. — 2012, 18 траўня. — № 20 (4666). — С. 21.
^ Дырэктару Тэатра белдраматургіі не працягнулі кантракт Тэатар. Наша Ніва (21 сакавіка 2014). Праверана 13 красавіка 2016 г.
^ Ігар Сігоў узначаліў Тэатар беларускай драматургіі Культура. Народная Воля (23 сакавіка 2012). Праверана 13 красавіка 2016 г.
^ Хоміч, Іна (7 сакавіка 2012) Ігар Сігаў: «„Адзінокі востраў“ — кіно не для ўсіх». Прэм’ера фільма з удзелам вядомага актора Культура. Брестский курьер. Праверана 13 красавіка 2016 г.
^ «Крытыкаў не баюся!» — Ігар Сігоў. Дзе заканчваецца ігра і пачынаецца сапраўднае жыццё артыста?. Советская Белоруссия (30 студзеня 2010). Праверана 13 красавіка 2016 г.
^ Свірко, Ірына (12 красавіка 2012) Ігар Сігаў — пра новую пасаду, статус сэкс-сімвала, чырвоную дарожку і адну здзейсненую мару Кругагляд. TUT.BY. Праверана 13 красавіка 2016 г.

Вонкавыя спасылкі

Вікіцытатнік зьмяшчае збор цытатаў, датычных тэмы артыкула:

Ігар Сігоў

Профіль на бачыне Купалаўскага тэатру
Профіль. Рэспубліканскі тэатар беларускай драматургіі. Праверана 14 лістапада 2019 г. Архіўная копія ад 9 жніўня 2018 г.
Ігар Сігоў (анг.) на сайце IMDb
Профіль на TUT.BY

[rtbd-1] а ^б ^в ^г Ігар Сігоў. Заслужаны артыст РБ. Рэспубліканскі тэатар беларускай драматургіі. Праверана 22 лютага 2017 г.

[2] Ігар Сігоў Трупа. Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы. Праверана 22 лютага 2017 г.

[3] Дырэктарам тэатра беларускай драматургіі стаў Ігар Сігоў Тэатар. Наша Ніва (22 сакавіка 2012). Праверана 22 лютага 2017 г.

[4] Ігар Сігоў: «Я не збіраюся спыняцца!» // Культура. — 15.05.2010—21.05.2010. — № 20 (940).

[5] KOV. (15 лістапада 2010) Сигов Игорь (рас.) Российские и советские актёры Праверана 13 красавіка 2016 г.

[6] Аб прызначэнні дырэктара Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі Навіны Міністэрства культуры. Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (22 сакавіка 2012). Праверана 13 красавіка 2016 г.

[7] Галіна Махаева. Першыя крокі дырэктара. // Літаратура і мастацтва : газэта. — 2012, 18 траўня. — № 20 (4666). — С. 21.

[8] Дырэктару Тэатра белдраматургіі не працягнулі кантракт Тэатар. Наша Ніва (21 сакавіка 2014). Праверана 13 красавіка 2016 г.

[9] Ігар Сігоў узначаліў Тэатар беларускай драматургіі Культура. Народная Воля (23 сакавіка 2012). Праверана 13 красавіка 2016 г.

[10] Хоміч, Іна (7 сакавіка 2012) Ігар Сігаў: «„Адзінокі востраў“ — кіно не для ўсіх». Прэм’ера фільма з удзелам вядомага актора Культура. Брестский курьер. Праверана 13 красавіка 2016 г.

[11] «Крытыкаў не баюся!» — Ігар Сігоў. Дзе заканчваецца ігра і пачынаецца сапраўднае жыццё артыста?. Советская Белоруссия (30 студзеня 2010). Праверана 13 красавіка 2016 г.

[12] Свірко, Ірына (12 красавіка 2012) Ігар Сігаў — пра новую пасаду, статус сэкс-сімвала, чырвоную дарожку і адну здзейсненую мару Кругагляд. TUT.BY. Праверана 13 красавіка 2016 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]