Царква Ўшэсьця Гасподняга (Гарадзец)

помнік архітэктуры канца XVIII ст. у Гарадцы
Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Краіна Беларусь
Вёска Гарадзец
Каардынаты 52°12′11.27″ пн. ш. 24°39′34.98″ у. д. / 52.2031306° пн. ш. 24.6597167° у. д. / 52.2031306; 24.6597167Каардынаты: 52°12′11.27″ пн. ш. 24°39′34.98″ у. д. / 52.2031306° пн. ш. 24.6597167° у. д. / 52.2031306; 24.6597167
Канфэсія Беларускі экзахат
Эпархія Берасьцейская і Кобрынская япархія 
Архітэктурны стыль народнае дойлідзтва Беларусі[d]
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Царква Ўшэсьця Гасподняга на мапе Беларусі
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга на Вікісховішчы

Царква Сьвятой Тройцы — помнік архітэктуры канца XVIII ст. у Гарадцы. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на пагорку. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя рэдагаваць

Драўляную грэцка-каталіцкую (уніяцкую) царкву збудавалі ў 1799 годзе, сьпярша ў вёсцы Камені Шляхецкім. Па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У 1876 годзе будынак царквы перавезьлі ў Гарадзец, дзе паставілі на бутавы падмурак.

Архітэктура рэдагаваць

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры з рысамі барока. Гэта працяглы 4-сьценны зруб пад 2-схільным гонтавым дахам, які над 5-граннай апсыдай за кошт застрэшкаў пераходзіць у вальмавы. У цэнтры даху ўзвышаецца фігурны 8-гранны купал. Роўнічны франтальны фасад завяршаецца трыкутным вэртыкальна ашаляваным франтонам з 2 маленькімі слыхавымі аконнымі праёмамі. Уваход вылучаецца 2-схільным ганкам на 2 слупах. Вэртыкальна ашаляваныя бакавыя фасады рытмічна падзяляюцца высока ўзьнятымі прастакутнымі аконнымі праёмамі ў разных ліштвах і бусамі-сьцяжкамі ў прасьценках.

Над прытворам у малітоўную залю адкрываюцца хоры. Сьцены дэкаруюцца арнамэнтальным фрызам. Іканастас зрабілі ў 1867 годзе паводле праекту інжынэра Кадрунцава. У інтэр’еры захоўваюцца два абразы XІX стагодзьдзя «Маці Божая Адзігітрыя»[1].

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.

Літаратура рэдагаваць

  • Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

  Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  113В000418