Усьцінавічы (Менская вобласьць)

вёска ў Менскай вобласьці

Усьці́навічы[1]вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Крывасельскага сельсавету.

Усьцінавічы
трансьліт. Uscinavičy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Крывасельскі
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222445
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°37′13″ пн. ш. 27°3′52″ у. д. / 54.62028° пн. ш. 27.06444° у. д. / 54.62028; 27.06444Каардынаты: 54°37′13″ пн. ш. 27°3′52″ у. д. / 54.62028° пн. ш. 27.06444° у. д. / 54.62028; 27.06444
Усьцінавічы на мапе Беларусі ±
Усьцінавічы
Усьцінавічы
Усьцінавічы
Усьцінавічы
Усьцінавічы
Усьцінавічы

Гісторыя рэдагаваць

З 1793 году пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай Усьцінавічы, як і ўся Вялейшчына, уваходзіла ў склад Расейскай імпэрыі, быў утвораны Вялейскі павет у складзе спачатку Менскай губэрні, а з 1843 году — Віленскай губэрні. Уваходзіла ў склад Вялейскага павету Расейскай імпэрыі. У міжваенны час знаходзілася ў складзе Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі, у гміне Куранец[2][3][4][5].

Да 28 траўня 2013 году — у складзе Куранецкага сельсавету[6].

Насельніцтва рэдагаваць

  • 1931 год — 240 жыхароў, 41 двор[7].

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
  6. ^ Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области
  7. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 60

Літаратура рэдагаваць