Тэўдавальд (імя)
Тэўдавальд (Дывальд, Тывульт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвіча.
| Тэўдавальд лац. Teŭdavald | |
| Theudovald | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Teudo + Wald |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Дывальд, Тывульт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Тэўдавальд» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Тэўдавалд або Тэўталд, пазьней Дывальд (Theudovald, Teutald, Diewald) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -тэўд- (-дэўт-, -тыд-) (імёны ліцьвінаў Таўтвід, Таўтывіл, Таўтгерд; германскія імёны Teutwidis, Theudowills, Teutgerdis) паходзіць ад гоцкага þiuda[2], германскага þeudo[3] 'род, народ'[4], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[5].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Teodaldi (Tedaldi)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Alexander Tywult — czesznik Trocki… Alexander Tywult (17 ліпеня 1733 году)[7].
Носьбіты рэдагаваць
- Тэўдавальд (каля 535—555) — кароль франкаў
- Ян Дывалт — шляхціч Наваградзкага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў 1765 годзе[8]
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1450—1451.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 209.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 584.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 4. Акты Брестского гродского суда. — Вильна, 1870. С. 478, 480.
- ^ Яўген Анішчанка, Шляхта Новогрудского воеводства. Генеральный попис 1765, Архіў гісторыка Анішчанкі, 18 красавіка 2016 г.