Тэнэсі Ўільямз
Тэнэсі Ўільямз (1911; Каламбус, шт. Місысыпі, ЗША — 1983, Нью-Ёрк) — амэрыканскі пісьменьнік, драматург.
Тэнэсі Ўільямз | |
анг. Thomas Lanier Williams III | |
1965 г. | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Імя пры нараджэньні | Томас Лянір Ўільямз |
Псэўданімы | Тэнэсі Ўільямз |
Нарадзіўся | 26 сакавіка 1911 Каламбус(en), акруга Лаўндз(en), штат Місысыпі, ЗША |
Памёр | 25 лютага 1983 (71 год) Нью-Ёрк, ЗША |
Пахаваны |
|
Бацькі | Карнэліюс Кофін Ўільямз[d][1] Эдвіна Эстэль Дакін[d][1] |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | драматург |
Гады творчасьці | 1930—1983 |
Жанр | апавяданьне, верш, драма, раман, сцэнар, трагікамэдыя |
Мова | ангельская |
Дэбют | П’еса «Вернае слова — прыгажосьць» (1930) |
Значныя творы | Драмы «Шкляны зьвярынец»(en) (1944), «Трамвай „Жаданьне“»(en) (1947), «Котка на распаленым даху»(en) (1955) |
Прэміі | Пулітцэраўская (1948, 1955) |
Узнагароды | |
Подпіс | |
[[::en:s:Author:Tennessee Williams|Творы]] ў Вікікрыніцах | |
Біяграфія
рэдагавацьВучыўся ва ўнівэрсітэтах Мізуры, Сэнт-Люіса, Аявы (1929-38).
У раманах «Рымская вясна місіс Стоўн» (1950), «Мойсі і сьвет розуму» (1976), сацыяльна-псыхалягічных п’есах «Шкляны зьвярынец» (1945), "Трамвай «Жаданьне» (1947, экранізавана ў 1951), «Татуяваная ружа» (1951), «Котка на распаленым даху» (1955), «Арфей спускаецца ў пекла» (паст. 1957), «Ноч ігуаны» (1961), «Папярэджаньні малым караблям» (1973), «Стары квартал» (1977) і «Цудоўная нядзеля для пікніка» (1980) праблемы існаваньня асобы ў жорсткім сьвеце, адзіноты сярод людзей, сутыкненьня дабра і прыгажосьці з прагматызмам і чэрствасьцю. Аўтар зборнікаў навэлаў «Аднарукі і іншыя апавяданьні» (1948), «Карамель» (1954), «Вандроўкі рыцара» (1967), «Восем прыстойных жанчын у стане апантанасьці» (1974), зборнікаў вершаў «У зіме гарадоў» (1956), «Андраген, любоў мая» (1977), кнігі «Мэмуары» (1975), шэрагу аповесьцяў. Паэтыка яго твораў складаная, насычана сымбалямі і алегорыямі, антычнымі і біблійнымі алюзіямі, сумяшчае ў сабе тэндэнцыі экзыстэнцыялізму, экспрэсіянізму, натуралізму, імпрэсіянізму з элемэнтамі антыдрамы і «тэатру жорсткасьці».
Распрацаваў канцэпцыю «плястычнага тэатру», паводле якой на сцэне важнае значэньне надаецца мастацкаму і музычнаму афармленьню, сцэнаграфіі, эфэктам сьвятла.
Асобныя творы перакладаліся на беларускую мову, на Беларусі яго п’есы ставіліся ў тэатрах.
У Беларусі яго п’есы ставілі Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы («Шкляны зьвярынец» пад назовам «Блакітная ружа», 1991 і «Крэў Кёр», 1999), абласныя драматычныя тэатры: Гарадзенскі («Арфей спускаецца ў пекла», 1977; «Шкляны зьвярынец», 1982 і «Татуяваная ружа», 2000), Гомельскі («Трамвай "Жаданьне"», 1988 і «Арфей спускаецца ў пекла» пад назовам «Пасьцельлю вецер, а побач — зоркі», 1998) і Магілёўскі («Арфей спускаецца ў пекла», 1977 і «Шкляны зьвярынец», 1993)[2].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Pas L. v. Genealogics (анг.) — 2003.
- ^ Ева Лявонава. Ўільямс Тэнэсі // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2003. — Т. 16. — С. 188. — 576 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0263-6
Літаратура
рэдагаваць- Стулаў Ю. Амерыканская драматургія на беларускай сцэне (1960—1980) // Беларусіка=Aldaruthenica. Мн., 1995. Кн. 5.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАнгельскі Вікіцытатнік зьмяшчае збор цытатаў, датычных тэмы гэтага артыкула: |