Трыцікале
Трыціка́ле (па-лацінску: ×Triticosecale, ад лац. triticum — пшаніца і лац. secale — жыта) — гібрыдны род траваў, выведзены скрыжаваньнем жыта і пшаніцы. Вырошчваецца як харчовая і зернефуражная культура.
| Трыцікале | |
 | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Расьліны |
| Аддзел | Пакрытанасенныя |
| Кляса | Аднадольныя |
| Атрад | Метлюжковакветныя |
| Сямейства | Метлюжковыя |
| Падсямейства | Метлюжковападобныя |
| Род | Трыцікале |
| Віды | * Secale cereale x Triticum aestivum
|
| Бінамінальная намэнклятура | |
| '×Triticosecale Wittm. & A. Camus | |
Упершыню трыцікале было выведзенае ў лябараторных умовах у XIX стагодзьдзі і напачатку вырошчвалася ў Шатляндыі і Швэцыі. Цяпер асноўнымі вытворцамі зьяўляюцца Польшча, Нямеччына, Францыя, Беларусь і Аўстралія.
Трыцікале валодае павышанаю марозаўстойлівасьцю (большай, чым у азімай пшаніцы), устойлівасьцю супраць грыбковых і вірусных захворваньняў, паніжанай патрабавальнасьцю да ўрадлівасьці глебы. Аднак шырокаму яго распаўсюджаньню замінае тое, што празь некалькі пакаленьняў трыцікале выраджаецца ў звычайнае жыта. Такім чынам, для ўзнаўленьня неабходнае пастаяннае скрыжаваньне ў лябараторных умовах.
Утрыманьне бялку ў трыцікале на 1,0 — 1,5% вышэй, чым у пшаніцы, і на 3—4%, чым у жыце. Паводле фракцыйнага складу бялкі трыцікале займаюць прамежкавае становішча між бялкамі пшаніцы і жыта. Утвараюць клейкавіну ў колькасных адносінах, блізкіх да пшанічнае, але горшай па якасьці. Пераварвальнасьць бялкоў пшаніцы і трыцікале практычна аднолькавая — 89,3 і 90,3% адпаведна. Зерне трыцікале не саступае зерню пшаніцы па ўтрыманьні макра- і мікраэлемэнтаў[1].
Крыніцы і заўвагі
рэдагаваць- ^ Характарыстыкі трыцікале (рас.)
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць
Трыцікале — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
У іншым моўным разьдзеле існуе паўнейшы артыкул на гэтую тэму: «Triticale» (анг.) Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы гэты артыкул з дапамогай перакладу. Для дадатковай інфармацыі націсьніце [Разгарнуць].
|