Сьвінтыла (імя)
Сьвінтыла, Сьвінтэла (Сьвінтала, Швінтэль, Зьвіндзель, Зьвінель, Сьвідэль, Сьвітэль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Сьвінтыла лац. Śvintyła | |
| Svinthila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Suint + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сьвінтэла, Сьвінтала, Швінтэль, Зьвіндзель, Зьвінель, Сьвідэль, Сьвітэль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сьвінтыла» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСьвінтыла, Сьвентыла або Сьвітыла (Svinthila, Suentilo, Suitila) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -сьвінд- (-сьвент-, -сьвіт-) (імёны ліцьвінаў Швендэр, Сьвентальд, Сьвентагал; германскія імёны Schwender, Switald, Galsuintha) паходзіць ад гоцкага swinþs 'моцны, магутны'[2].
У Прусіі (ваколіцы Мэмэлю) існавала вёска Schwentzell[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ивашко Свитель (2 лістапада 1582 году)[4]; ыменичком Нацевичовскимъ Мойшакгольскым… Петръ Мачулевич Звинелевичъ (2 чэрвеня 1605 году)[5]; Szwintele… Swinteła (1744 год)[6]; zaścianki… Świntała… wioski… Świntała (1782—1783 гады)[7]; Georgius Swidelewicz (4 кастрычніка 1792 году)[8].
Носьбіты
рэдагавацьНа 1906 год існавала вёска Зьвіндзелішкі ў Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[9].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1381.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Kiseliūnaitė D. Klaipėdos krašto toponimai. Istorinis ir etimologinis registras. — Vilnius, 2020. P. 178.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 18. — Вильна, 1891. С. 50.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 35.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 103—104.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 65.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 129.