Суна (імя)
Суна (Шуна, Шунь) — мужчынскае імя.
| Суна лац. Suna | |
| Sunna | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Шуна, Шунь |
| Зьвязаныя імёны | Соніка, Сунела, Сонбут, Сунігайла, Сунгард, Сонгуць, Сонкін, Дзірсун |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Суна» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСуня, Суна або Сона (Sunja, Sunna, Sonna[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -сун- (-сон-) паходзіць ад гоцкага sunja 'праўда', sunis 'сапраўдны'[3]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Соніка (Шунейка), Сунела, Сонбут, Сунігайла (Сангел), Сунгард (Сонгард), Сонгуць, Сонкін. Адзначаліся германскія імёны Sonnica (Sunuko), Sunilo, Sonobodis, Sunigelo, Sungart (Songarta), Sungod, Sunken.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Sunobold (Sunoboldus)[4]
У Прусіі бытавала імя Sonicke[a] (1360 год)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Szuniewicze (1744 год)[7]; Jozeff Suniewicz (25 жніўня 1812 году)[8][b].
Носьбіты
рэдагавацьНа 1906 год існавала вёска Сунева ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[20].
У канцы XVIII ст. на гістарычнай Полаччыне адзначаўся шляхецкі род Шуневічаў[21].
Шуневічы (Szuniewicz) гербаў Лада і Ладзьдзя — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага і Слуцкага паветаў[22]
У гістарычнай Прусіі існуе вёска Сонігкайм.
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Sonnica[5]
- ^ Таксама:
- Сумбар, Шумбар (адзначалася германскае імя Sombart[9]): Szumbarowicz (1666 год)[10], Sumbar (1913 год)[11], Антоні, Міхаліна, Вікторыя, Эмілія і Казімер Сумбары (Sumbar) — уладальнікі гаспадарак у Кальноце каля Падбярэзьзя на 1937 год[12];
- Сунат (адзначалася германскае імя Sonnet[13]): Онъдреику Сунатовичу (9 лістапада 1449 году)[14]
- Сумонт (адзначалася старажытнае германскае імя *Sunjamundus[15][16], *Suniamundus[17]): чоловеки… Сумонътовичъ (1440—1492 гады)[18], Samantany (1744 год)[19]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 527.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1370.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 555.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1370.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 717.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 37. — Вильна, 1912. С. 319.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1954. S. 563.
- ^ Sinkevičiūtė D., Račickaja V. Lietuvių dvikamienių vardų kilmės asmenvardžiai ir jų kamienų užrašymo ypatybės Vilniaus naujųjų miestiečių ir laiduotojų 1661—1795 metų sąraše // Archivum Lithuanicum. T. 16, 2014. P. 305.
- ^ Parafia niemenczyńska w 1913 r., Genealogia Wileńszczyzny
- ^ Ryszard Sys, Wykaz właścicieli nieruchomości rolnych Województwa Wileńskiego w latach 1928—1939. Część II, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 483.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 62.
- ^ Piel J. M. Os nomes germânicos na toponímia portuguesa // Boletim de Filologia. T. VI, 1940. P. 336.
- ^ Crespo Pozo J. S. Interpretación de algunos curiosos topónimos de Redondela y de sus municipios // Grial: revista galega de cultura. Nr. 29, 1970. P. 350.
- ^ Antroponimia Altomedieval en Galicia (4ª Ed.), Celtiberia.net — Prehistoria, Protohistoria e Historia antigua
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 27.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 349.
- ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 28.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 218.