Соніка
Соніка (Шунейка) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Соніка лац. Sonika | |
| Sonnica | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sonna + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Шунейка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Соніка» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСоніка, пазьней Сунэка (Sonnica, Sunneke[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -сун- (-сон-) (імёны ліцьвінаў Сунгард, Сунігайла, Сонгуць; германскія імёны Sungart, Sunigelo, Sunegod) паходзіць ад гоцкага sunja 'праўда', sunis 'сапраўдны'[3].
У Прусіі бытавала імя Соніка: Sonicke (1360 год)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Dmithr Sonnikowicz (1558 год)[5]; Szunejko Józef (1911 год)[6].
Носьбіты
рэдагавацьШунейкі[7] (Szunejko) — літоўскі шляхецкі род зь Менску[8].
У гістарычнай Прусіі існуе вёска Сонігкайм.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 73.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1370.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 717.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 233.
- ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 158.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ш, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 218.