Рамант
Ра́мант (Рамунт, Ромунт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Рамант лац. Ramant | |
| Ramunt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ramo + Munt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Рамунт, Ромунт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рамант» | |
Паходжаньне
рэдагавацьРамунт (Ramunt) і Ромунд або Рамонт (Romundus[1], Romund[2], Romont[3]) — імёны германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова рам- (імёны ліцьвінаў Раміла, Рамаўт, Рамут; германскія імёны Ramilo, Ramaldus, Ramut) паходзіць ад стараісьляндзкага ram(m)r 'дужы, моцны'[5], аснова рум- (ром-) (імёны ліцьвінаў Румель, Румбольд, Рамвольт; германскія імёны Rummel, Rumbold, Romualt) — ад гоцкага *hrôms[6], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[7] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[8].
Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн[9] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Раманта (25 кастрычніка 1547 году)[11]; Lawras też albo Romunt syn Trojdenów w monasterze Lawraszowie (Хроніка польская, літоўская, жамойцкая і ўсёй Русі)[12]; Рамунт (Хроніка літоўская і жамойцкая)[13]; Ramont (1670 год)[14]; Romantyszki (1744 год)[15]; zaścianki Romantyszki (1782—1783 гады)[16].
Носьбіты
рэдагаваць- Ануфры Рамунт (Онуфрий Рамунт) — шляхціч Менскай губэрні, прадстаўлены ў 1863 годзе[17]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 137.
- ^ Sveriges medeltida personnamn — förnamnsregister Abbe-Øxvidh, Institutet för språk och folkminnen
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 368.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 873.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 188.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 151.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Литовська Метрика. Кн. № 235 (20) (1547—1549). — Київ, 2019. С. 23.
- ^ Kronika polska, litewska, żmódzka i wszystkiej Rusi Maciejá Stryjkowskiego. T. 1. — Warszawa, 1846. S. 314.
- ^ ПСРЛ. Т. 32. — М., 1975. С. 31—32.
- ^ Bystroń J. Nazwiska polskie. — Lwów, 1936. S. 284.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 120.
- ^ № 125. Спісы шляхты, прадстаўленыя паміж 15.X.1863 і 15.X.1864 улучна, Сьвіслацкія аркушы