Ракуцёўшчына
вёска ў Красьненскім сельсавеце Маладэчанскага раёну Менскай вобласьці Беларусі
Ракуцёўшчына[1] — вёска ў Маладэчанскім раёне Менскай вобласьці. Ракуцёўшчына ўваходзіць у склад Красьненскага сельсавету.
| Ракуцёўшчына | |
| трансьліт. Rakucioŭščyna | |
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Маладэчанскі |
| Сельсавет: | Красьненскі |
| Насельніцтва: | 156 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1773 |
| Паштовы індэкс: | 222320 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°15′22″ пн. ш. 27°5′44″ у. д. / 54.25611° пн. ш. 27.09556° у. д.Каардынаты: 54°15′22″ пн. ш. 27°5′44″ у. д. / 54.25611° пн. ш. 27.09556° у. д. |
Ракуцёўшчына на мапе Беларусі ±   Ракуцёўшчына | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Гісторыя
рэдагавацьЗ 1793 году пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай Ракуцёўшчына, як і ўся Вялейшчына, уваходзіла ў склад Расейскай імпэрыі, быў утвораны Вялейскі павет у складзе спачатку Менскай губэрні, а з 1843 году — Віленскай губэрні. Уваходзіла ў склад Вялейскага павету Расейскай імпэрыі. У міжваенны час знаходзілася ў складзе Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі, у гміне Краснае[2][3][4][5].
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 284
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 28.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 84.