Пётар Павал Сапега
Пётар Павал Сапега (28 студзеня 1701, Дрэздэн — 23 студзеня 1771, Жылін) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Стольнік вялікі літоўскі (1732—1744), ваявода смаленскі (з 1744).
_(2).jpg) Пётар Павал Сапега, 1744 | |
 Герб «Ліс» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 28 студзеня 1701 |
| Памёр | 23 студзеня 1771 |
| Пахаваны | |
| Род | Сапегі |
| Бацькі | Ян Казімер Сапега[1] Людвіка Марыя з Апалінскіх[d][1] |
| Дзеці | Яцак Сапега[d][2] і Ян Юзаф Сапега[d][2] |
| Дзейнасьць | камэргер |
Валодаў Ляхавічамі, Косавам, Старым Зьдзітавам, маёнткамі ў Польшчы. Быў старостам зьдзітаўскім (з 1730).
Біяграфія
рэдагавацьЗ магнацкага роду Сапегаў гербу «Ліс», сын Яна Казімера і Людвікі з Апалінскіх.
У 1726 з дапамогай расейскай імпэратрыцы Кацярыны I заручыўся з дачкой А. Меншыкава Марыяй, стаў царскім камэргерам; пазьней ажаніўся з пляменьніцай імпэратрыцы Соф’яй Скаўронскай (з былых прыгонных Сапегаў у Беларусі)[3].
У 1728 выехаў у Рэч Паспалітую, дзе стаў адным з найбагацейшых магнатаў. Падтрымліваў Станіслава Ляшчынскага ад абраньня каралём і вялікім князем да самай абдыкацыі (1736). Далучыўся да Барскай канфэдэрацыі, якой перадаў сваю надворную харугву. У 1770 выехаў у Славаччыну, дзе знаходзіўся эміграцыйны асяродак канфэдэрацыі, тамака і памёр[4].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в г Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 71. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ^ а б Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 74. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ^ Грыцкевіч А. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 549.
- ^ Грыцкевіч А. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 550.
Літаратура
рэдагаваць- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8