Пётар Бакач

Пётар Бакач (каля 1910, Вільня ці каля Ізабэліна^[1] — ?) — беларускі грамадзка-культурны дзяяч. Кандыдат філязофіі^[2].

Жыцьцяпіс рэдагаваць

Вучыўся ў Віленскай беларускай гімназіі. У лістападзе 1932 асуджаны на чатыры гады зьняволеньня за працу ў Грамадзе.

Пасьля вызваленьня выехаў у Прагу, скончыў Карлаў унівэрсытэт, браў удзел у працы беларускай эміграцыі ў Чэхаславакіі. Працаваў на розных падсбных працах. Сябраваў з Ларысай Геніюш^[1].

Аўтар «Падручніка нямецкага языка для Беларусаў». Кніга выдавалася вельмі пасьпешна, паводле ўспамінаў выдавецкай групы: «Кніжка гэтая, у пачатку сваім апрацаваная кандыдатам філёзофіі Петрам Бакачом, у кароткім часе (няпоўныя тры месяцы), падчас здаваньня яе часткамі ў друк, зьмянялася і дапаўнялася»^[2]. У апрацоўцы падручніка супрацоўнічалі з аўтарам бэрлінскія дзеячы Мікалай Шкялёнак, Э. і Анатоль Шкуткі і С. Саўчук, а праскі прадпрымальнік В. Русак аказваў Бакачу матэрыяльную дапамогу падчас яго працы над рукапісам. Падручнік зацікавіў бэрлінская выдавецкая фірма Bernard und Graefe, якая яго надрукавала ва ўласнай друкарні ў красавіку або на пачатку траўня 1941 г. Нягледзячы на даволі значны аб’ём (357 старонак) і наклад у некалькі тысячаў асобнікаў, ні аўтар, ні выдавецтва не баяліся фінансавай рызыкі, паколькі запатрабаваньне на гэтую кнігу перавышала ўсе разьлікі і спадзяваньні. Як паведамлялася ў прадмове, ужо падчас друку падручніка была прададзена авансам амаль палова накладу^[3].

Напрыканцы 1940 тэхнічны супрацоўнік выдавецтва «Карэспандэнцыйных курсаў беларусаведы»^[3].

Пісаў артыкулы ў часопісе «Іскры Скарыны» (Прага) і «Рэха» (Парыж), дасьледчык гісторыі беларускай літаратуры.

Сакратар Самапомачы ў Празе. Як згадвала Ларыса Геніюш: «Камітэт ніякай дзейнасьці не праводзіў, а невялікую суму членскіх узносаў я проста аддавала пад распіску Бакачу, бо сапраўды ён ня меў з чаго жыць»^[1].

Высланы Ермачэнка на працу ў Нямеччыну. Напрыканцы 1943 узначаліў бэрлінскі філіял Беларускага камітэту самапомачы, працаваў у беларускім аддзеле міністэрства прапаганды. 20 студзеня 1945 уведзены ў склад Беларускай цэнтральнай рады. Пасьля капітуляцыі Нямеччыны арыштаваны СМЕРШам у Бэрліне, сасланы ў Магаданскі лягер, зь якога пасьля сьмерці Сталіна быў вызвалены.

Далейшы лёс невядомы.