Пятроўшчына (Маладэчанскі раён)
вёска ў Маладэчанскім раёне Менскай вобласьці Беларусі
Пятро́ўшчына[1] — вёска ў Маладэчанскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Гарадоцкага сельсавету.
Пятроўшчына | |
трансьліт. Piatroŭščyna | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Менская |
Раён: | Маладэчанскі |
Сельсавет: | Гарадоцкі |
Вышыня: | 226 м н. у. м. |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1773 |
Паштовы індэкс: | 222313 |
Нумарны знак: | 5 |
Геаграфічныя каардынаты: | 54°7′33″ пн. ш. 26°57′48″ у. д. / 54.12583° пн. ш. 26.96333° у. д.Каардынаты: 54°7′33″ пн. ш. 26°57′48″ у. д. / 54.12583° пн. ш. 26.96333° у. д. |
± Пятроўшчына |
Гісторыя
рэдагавацьУ міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскaга паветa, з 1927 года складзе Маладзечанскaга паветa гміны Гарадок[2][3][4][5].
У 1940—1963 гадах цэнтар Пятроўшчынскага сельсавету.
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 27.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 82.
- ^ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VIII/220
Літаратура
рэдагаваць- Piotrowszczyzna, dobra, powiat wilejski, gmina Horodek // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887. — S. 220