Пэтаба́йт (Пбайт, Пб) — адзінка вымярэньня колькасьці інфармацыі, роўная 250 стандартным (8-бітным) байтам або 1024 тэрабайтам. Ужываецца для ўказаньня аб’ёму памяці ў розных электронных прыладах.

Вымярэньні ў байтах
Дзесятковая прыстаўка Двайковая прыстаўка
Назва Знак Ступень Назва Знак Ступень
  МЭК ДАСТ  
байт B 100 байт B байт 20
кілябайт kB 103 кібібайт KiB Кбайт 210
мэгабайт MB 106 мэбібайт MiB Мбайт 220
гігабайт GB 109 гібібайт GiB Гбайт 230
тэрабайт TB 1012 тэбібайт TiB Тбайт 240
пэтабайт PB 1015 пэбібайт PiB Пбайт 250
эксабайт EB 1018 эксьбібайт EiB Эбайт 260
зэтабайт ZB 1021 зэбібайт ZiB Збайт 270
ётабайт YB 1024 ёбібайт YiB Ёбайт 280

Няправільнасьць назвы

рэдагаваць

Назва «пэтабайт» агульнапрынята, але фармальна няслушна, бо прыстаўка пэта-, азначае множаньне на 1015, а не 250. Правільнай для 250 зьяўляецца двайковая прыстаўка пэбі-.

Прыклады выкарыстаньня

рэдагаваць
  • Праект Archive.org займаецца стварэньнем архіва ў адзін мільён кніг у лічбавым фармаце, ён зойме 6 пэтабайт
  • 15 пэтабайт у год — такі аб’ём зьвестак будзе апрацоўвацца зь лета 2008 году ў экспэрымэнтах над элемэнтарнымі часьціцамі на Вялікім гадронным калайдэры, які будуецца ў ЦЭРНе.

Глядзіце таксама

рэдагаваць