Петкуны (Мёрскі раён)

Петкуны́[1] — вёска ў Перабродзкім сельсавеце Мёрскага раёну Віцебскай вобласьці.

Петкуны
трансьліт. Pietkuny
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Мёрскі
Сельсавет: Перабродзкі
Насельніцтва: 19 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2152
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°39′9.6″ пн. ш. 27°22′28.3″ у. д. / 55.652667° пн. ш. 27.374528° у. д. / 55.652667; 27.374528Каардынаты: 55°39′9.6″ пн. ш. 27°22′28.3″ у. д. / 55.652667° пн. ш. 27.374528° у. д. / 55.652667; 27.374528
Петкуны на мапе Беларусі ±
Петкуны
Петкуны
Петкуны
Петкуны
Петкуны
Петкуны

Гісторыя

рэдагаваць

У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны Перабродзьдзе Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 2010 год — 19 чалавек
  • 1999 год — 25 чалавек
  • 1931 год — 141 чалавекi[6]
  • 1921 год — 124 чалавекi[7]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 323
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
  6. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 11.
  7. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 72.

Літаратура

рэдагаваць

Pietkuny, zaścianek, powiat dzisieński, gmina Przebrodź // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887. — S. 111