Паняволеныя нацыі
Well, of course they don't admit there are any captive nations. They have their own propaganda. They present a picture to their own peoples, including the world, so far as they can, that we know is distorted and is untrue.
«Паняволеныя нацыі» — тэрмін, якім у Злучаных Штатах Амэрыкі часам характарызуюць нацыі пад недэмакратычнымі рэжымамі. Тэрмін зьявіўся падчас халоднае вайны для азначэньня нацыяў пад камуністычным кіраваньнем, пераважна ў складзе Савецкага Саюзу.
У межах амэрыканскае стратэгіі ў часы Халоднае вайны ў 1959 року прэзыдэнтам Дўайтам Эйзэнгаўэрам было заснаванае антыкамуністычнае згуртаваньне Нацыянальны камітэт паняволеных нацыяў(en), у якім ключавую ролю адыгрываў амэрыканскі эканаміст і дыплямат украінскага паходжаньня Леў Дабранскі[2].
З тае пары шторок у трэці тыдзень ліпеня сьвяткуецца Тыдзень паняволеных народаў.
Паводле акту Кангрэсу ЗША, да паняволеных нацыяў у 1959 былі аднесеныя[3]:
- Азэрбайджан
- Альбанія
- Армэнія
- Баўгарыя
- Беларусь
- Паўночны Віетнам
- Вугоршчына
- Грузія
- Ідэль-Урал (татары, башкіры, чувашы і іншыя народы Паволжжа і Ўрала ў складзе Савецкай Расеі)
- Казакія (кубанскія і данскія казакі ў складзе Савецкай Расеі)
- Паўночная Карэя
- Кантынэнтальны Кітай
- Латвія
- Летува
- Усходняя Нямеччына
- Польшча
- Румынія
- Туркестан (народы савецкай Цэнтральнай Азіі)
- Тыбэт
- Украіна
- Чэхаславаччына
- Эстонія
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Eisenhower’s 165 News Conference (анг.). The American Presidency Project (July 22, 1959). Праверана 23 красавіка 2011 г.
- ^ Edwards, Lee (02/14/2008), Remembering ‘Mr. Captive Nations’ Lev Dobriansky. HumanEvents.com
- ^ Campbell, John Coert. American Policy Toward Communist Eastern Europe: the Choices Ahead, 1965, p. 116. University of Minnesota Press, ISBN 0816603456