Нідокі
Нідокі (лет. Lyduokiai) — мястэчка ў Летуве, на рацэ Сясарцы. Цэнтар староства Вількамірскага раёну Віленскага павету. Насельніцтва на 2011 год — 142 чалавекі. Знаходзяцца за 11 км на ўсход ад Вількаміру.
| Нідокі лац. Nidoki | |||||
| лет. Lyduokiai | |||||
.jpg) Касьцёл | |||||
| |||||
| Краіна: | Летува | ||||
| Павет: | Віленскі | ||||
| Раён: | Вількамірскі | ||||
| Вышыня: | 127 м н. у. м. | ||||
| Насельніцтва: | 142 чал. (2011) | ||||
| Часавы пас: | UTC+2 | ||||
| летні час: | UTC+3 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°16′1″ пн. ш. 24°56′49″ у. д. / 55.26694° пн. ш. 24.94694° у. д.Каардынаты: 55°16′1″ пн. ш. 24°56′49″ у. д. / 55.26694° пн. ш. 24.94694° у. д. | ||||
Нідокі на мапе Летувы   Нідокі | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
Нідокі — мястэчка гістарычнай Віленшчыны.
Назва
рэдагавацьТлумачэньня гістарычнай назвы Нідокі зь летувіскай мовы няма, тым часам летувізаваную форму Lyduokiai спрабуюць выводзіць ад балтыйскага lydimas — 'высечка', блізкага да тэрміну «ляда»[1].
Варыянты назвы ў гістарычных крыніцах: Nidoki (2 лютага 1499 году)[2].
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьПершы пісьмовы ўпамін пра Нідокі датуецца 1499 годам. У гэты час яны знаходзіліся ў валоданьні Пяткевічаў і ўваходзілі ў склад Віленскага павету Віленскага ваяводзтва.
У 1623 годзе ў Нідоках збудавалі касьцёл. У XVII ст. мястэчка перайшло да Дамброўскіх, у XVIII ст. — да роду Марыконі.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьУ выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Нідокі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Вількамірскім павеце Віленскай губэрні. У 2-й палове XIX ст. у мястэчку было 10 будынкаў.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Нідокі занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час
рэдагавацьПа польска-летувіскіх баях і падпісаньні пагадненьня паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Летувой у 1919 годзе Нідокі апынуліся ў складзе Летувы. За часамі Другой сусьветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.
Насельніцтва
рэдагавацьДэмаграфія
рэдагаваць- XIX стагодзьдзе: ~1886 год — 57 чал.[3]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 142 чал.
Турыстычная інфармацыя
рэдагаваць
Славутасьці
рэдагаваць- Касьцёл Сьвятога Міхала Арханёла (1884)
- Сядзіба (XIX—XX стагодзьдзі)
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Zinkevičius Z. Ukmergės rajono gyvenviečių vardynas: pavadinimų kilmė. — Vilnius, 2011. P. 27.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 117.
- ^ Słownik geograficzny... T. VII. — Warszawa, 1886. S. 38.