Нятупа (Саколькі павет)
Нятупа" (па-польску: Nietupa) — вёска ў Сакольскім павеце Падляскага ваяводзтва Польшчы. Вёска ўваходзіць у склад гміны Крынкі.
| Нятупа | |
| польск. Nietupa | |
| Краіна: | Польшча |
| Ваяводзтва: | Падляскае |
| Павет: | Сакольскі |
| Гміна: | Крынкі |
| Насельніцтва: | 30 чал. (2011) |
| Часавы пас: | UTC+1 |
| летні час: | UTC+2 |
| Тэлефонны код: | (+48) 85 |
| Паштовы індэкс: | 16-120 |
| Нумарны знак: | BSK |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°14′1″ пн. ш. 23°49′1″ у. д. / 53.23361° пн. ш. 23.81694° у. д.Каардынаты: 53°14′1″ пн. ш. 23°49′1″ у. д. / 53.23361° пн. ш. 23.81694° у. д. |
Нятупа на мапе Польшчы   Нятупа | |
Гісторыя
рэдагавацьКаля 1560 году вёска была закладзена русінамі-бортнікамі. Першапачаткова гэтае месца называлася Вялікія Жылічы[1].
У 1940—1945 гадах у складзе Крынкаўскага раёну Беластоцкай вобласьці БССР, з 20 верасьня 1944 году — Бераставіцкага раёну Гарадзенскай вобласьці.
16 жніўня 1945 году перададзены ў склад Польскай Народнай Рэспублікі[2].
Насельніцтва
рэдагавацьУ 1921 годзе ў вёсцы было 30 дамоў і 158 жыхароў, у тым ліку 119 праваслаўных, 28 католікаў і 11 юдзеяў[3].
У 1944 годзе 22 сям’і вырашылі назаўсёды пераехаць у БССР[1].
У 1980 годзе ў вёсцы пад кіраўніцтвам Януша Сяткоўскага праводзіліся дыялекталягічныя і лінгвістычныя дасьледаваньні, у якіх адзначалася, што асноўным сродкам зносінаў паміж жыхарамі зьяўляецца беларуская мова[1].
Славутасьці
рэдагаваць- драўляны вадзяны млын, 2 пал. XIX, №604 ад 16.12.1985
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в Станіслаў Глінка, Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Уроцлаў, Варшава, Кракаў, Гданьск, 1980, с. 45
- ^ Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, Варшава, 1924, с. 79 (88), том 5