Мілят
Мілят (Мілёт, Мялюта) — мужчынскае імя.
| Мілят лац. Milat | |
| Milliot | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Melo + Joto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мілёт, Мялюта |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мілят» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМэлёт або Мілёт (Melot[1][2], Millot, Milliot) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -міл- (-мел-) (імёны ліцьвінаў Мілейка, Мельвід, Мільконт; германскія імёны Milleke, Melvid, Milgunt) паходзіць ад гоцкага mildeis 'мяккі, прыязны'[4][5], а аснова -ют- (-ят-) (імёны ліцьвінаў Ютэль, Даўят, Карыят; германскія імёны Jutilo, Dowyatt, Cariatto) — ад гоцкага iuþa, старагерманскага joþ 'дзіцё, народзінец, нашчадак'[6].
Германскае паходжаньне імя Мілёта сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[7].
У Ноўгарадзе бытавала імя Мілята[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: homines… Myloth (9 кастрычніка 1486 году)[9]; еишишчане… з братьею своею, Анъдреем Милятовичомъ (1524 год)[10]; бояринъ еишисский на имя Амъброс Милятовичъ… отцу его Миляту (19 верасьня 1525 году)[11]; Амъброс Милятовичъ[12]; Омъброс Милятовичъ[13] (1528 год); Мелюто (1537—1538 гады)[14].
Носьбіты
рэдагаваць- Амброс Мілятавіч — эйшыскі баярын, які ўпамінаецца ў лісьце 1525 году і ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Амброс Мілятавіч — ляпунскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Vroonen E. Les noms de famille de Belgique. Vol 2: Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique. — Bruxelles, 1957.
- ^ M, Dictionnaire de tous les noms de famille belges
- ^ Jean Tosti, Noms commençant par M, Dictionnaire des noms de famille de France et d’ailleurs
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 179.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161.
- ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 759.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 412.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 211.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 417.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 86.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 89.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 81, 283.