Міла Джуканавіч

Мі́ла Джу́канавіч (па-чарнагорску Milo Đukanović, Мило Ђукановић [mǐːlɔ̝ d͡ʑǔkanɔ̝v̞it͡ɕ]; 15 лютага 1962, Нікшыч, НРЧ, ФНРЮ) — дзяржаўны і палітычны дзеяч Чарнагорыі. Займае высокія дзяржаўныя пасады ад 1991 году, чатыры разы быў прэм’ер-міністрам, быў міністрам абароны, а таксама меў прэзыдэнцкі тэрмін у 1998—2002 гадах. У 2018 ізноў абраны Прэзыдэнтам Чарнагорыі.

Міла Джуканавіч
па-сэрбску: Мило Ђукановић па-чарнагорску: Milo Đukanović
сьпіс прэм’ер-міністраў Чарнагорыі
4 сьнежня 2012 — 28 лістапада 2016
Папярэднік	Igor Lukšić[d]
Наступнік	Душка Маркавіч
прэзыдэнт Чарнагорыі[d]
15 студзеня 1998 — 25 лістапада 2002
Папярэднік	Момір Булатавіч[d]
Наступнік	Філіп Вуянавіч[d]
сьпіс прэм’ер-міністраў Чарнагорыі
15 лютага 1991 — 5 лютага 1998
Наступнік	Філіп Вуянавіч[d]
сьпіс прэм’ер-міністраў Чарнагорыі
8 студзеня 2003 — 10 лістапада 2006
Папярэднік	Dragan Đurović[d]
Наступнік	Željko Šturanović[d]
сьпіс прэм’ер-міністраў Чарнагорыі
29 лютага 2008 — 29 сьнежня 2010
Папярэднік	Željko Šturanović[d]
Наступнік	Igor Lukšić[d]
прэзыдэнт Чарнагорыі[d]
20 траўня 2018 — 20 траўня 2023
Папярэднік	Філіп Вуянавіч[d]
Наступнік	Jakov Milatović[d]
Minister of Defence[d]
21 траўня 2006 — 10 лістапада 2006
Member of the Parliament of Montenegro[d]
7 лістапада 2016 — 16 сьнежня 2016
Наступнік	Nikola Rakočević[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	15 лютага 1962(1962-02-15) (62 гады) Нікшыч, Сацыялістычная Рэспубліка Чарнагорыя[d], СФРЮ[d]
Партыя:	DPS[d]
Адукацыя:	University of Montenegro Faculty of Economics[d] (1986)
Узнагароды:	Карумпаваная асоба року[d] (2015)
Міла Джуканавіч у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

У маладосьці быў актывістам Саюза камуністаў Югаславіі. Калі яму было ўсяго 26 гадоў, у 1989 годзе, быў абраны ў склад ЦК. Разам са сваімі паплечнікамі — Момірам Булатавічам і Сьвятазарам Маравічам — адхіліў ад улады ў Чарнагорыі «старую гвардыю», разгарнуўшы кампанію так званай «антыбюракратычнай рэвалюцыі» пры прамой падтрымцы Слабадана Мілошавіча і органаў дзяржбясьпекі. Хоць фармальна яны не займалі значных пасад, але здолялі расставіць на важныя дзяржаўныя пасады сваіх людзей.

Прыхільнік інтэграцыі Чарнагорыі ў ЭС. Пры ім Чарнагорыя, фармальна ўваходзячы ў Югаславію, была адгароджана ад яе мытным і валютным бар’ерам (грашовай адзінкай Чарнагорыі зьяўляецца эўра). Па яго ініцыятыве ў 2006 быў праведзены рэфэрэндум, у выніку якога Чарнагорыя стала незалежнай ад Сэрбіі і выйшла са складу канфэдэрацыі.

Прэм’ер-міністар Чарнагорыі ў 1991—1998, прэзыдэнт Чарнагорыі ў 1998—2002. Сышоў у адстаўку 25 лістапада 2002 году. З 8 студзеня 2003 году па 10 лістапада 2006 году — ізноў прэм'ер-міністар Рэспублікі Чарнагорыя. Лідэр Дэмакратычнай партыі сацыялістаў Чарнагорыі.

Пасьля таго як прэм’ер-міністар Чарнагорыі Жэлька Штуранавіч падаў у адстаўку 31 студзеня 2008, Джуканавіч быў рэкамэндаваны на гэту пасаду прэзыдэнтам Філіпам Вуянавічам 20 лютага. Знаходзіўся на пасадзе з 29 лютага 2008 году па 29 сьнежня 2010 году. Ізноў стаў прэм’ер-міністрам 4 сьнежня 2012 году. Трымаў курс на забесьпячэньне стабільнасьці, паступальнае разьвіцьцё дзяржавы і ўмацаваньне яе аўтарытэту на міжнароднай арэне.

У лістападзе 2016 году ў Чарнагорыі заявілі, што «рускія нацыяналісты» плянавалі забіць прэм’ера Джуканавіча. Як сьцвярджалі СМІ, чальцы групоўкі дзейнічалі пад кантролем генэрала Браціслава Дзікіча, вядомага сваёй прарасейскай пазыцыяй. Па словах спецпракурору Чарнагорыі, зламысьнікі такім чынам хацелі перашкодзіць уступленьню Чарнагорыі ў НАТА. Пры гэтым, як заявіў пракурор, у яго няма ніякіх доказаў таго, што да арганізацыі замаху была датычная ўлада Расеі. У чэрвені 2017 году Чарнагорыя афіцыйна стала 29-м сябрам НАТА.

15 красавіка 2018 атрымаў перамогу на прэзыдэнцкіх выбарах у Чарнагорыі.