Мікалай Карамзін

Мікала́й Міха́йлавіч Карамзі́н (12 сьнежня 1766, в. Міхайлаўка, Бузлукскі павет, Казанская губэрня (паводле іншых дадзеных — вёска Знаменскае, Сымбірскі павет, Казанская губэрня) — 3 чэрвеня 1826, Санкт-Пецярбург) — расейскі гісторык, пісьменьнік, публіцыст.

Мікалай Карамзін
Николай Карамзин
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1 (12) сьнежня 1766 вёска Знаменскае, Сымбірскі павет, Казанская губэрня
Памёр	3 чэрвеня 1826 (59 год) Санкт-Пецярбург
Пахаваны	Ціхвінскія могілкі[d]
Сужэнец	Кацярына Карамзіна[d]
Дзеці	Кацярына Мяшчэрская[d], Аляксандар Карамзін[d], Андрэй Карамзін[d], Сафія Карамзіна[d], Vladimir Karamzin[d] і Elizaveta Nikolaevna Karamzina‎[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	гісторык, публіцыст, пісьменьнік, паэт і стацкі саветнік
Гады творчасьці	1781—1826
Кірунак	сэнтымэнталізм
Жанр	паэзія
Мова	расейская мова
Дэбют	«Детское чтение» — першы расейскі часопіс для дзяцей
Прэміі	Ордэн Сьвятой Ганны Ордэн Сьвятога Ўладзімера
Узнагароды
[[::ru:s:Николай Михайлович Карамзин|Творы]] ў Вікікрыніцах
Мікалай Карамзін у Вікісховішчы

У 1783—1784 на вайсковай службе. Выдаваў альманахі, часопісы. Яскравы прадстаўнік расейскага сэнтымэнталізму. У гістарычных працах адмаўляў дэспатыю, прыхільнік рэспубліканскага ладу. Абапіраючыся на старажытныя крыніцы, творы В. Тацішчава і М. Шчарбатава напісаў «Гісторыю дзяржавы Расейскай» (т. 1—12, 1816—1829).

Гісторыю Беларусі разглядаў у кантэксце расейскай дзяржаўнасьці. Даў адметныя характарыстыкі старажытных дзяржаўных дзеячаў (Усяслава Чарадзея, Гедыміна, Альгерда і інш.). у «Дадатках» да «Гісторыі…» выкарыстаў шмат выпісак са страчаных пазьней пісьмовых крыніцаў.

Літаратура

• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.

Вонкавыя спасылкі

Мікалай Карамзін — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў