Міжнародная фэдэрацыя валейболу

спартовая фэдэрацыя

Міжнаро́дная фэдэра́цыя валейбо́лу (па-француску: Fédération Internationale de Volleyball, скарочана FIVB альбо ФІВБ) — міжнародны кіроўны орган усіх відаў валейболу. Сядзіба арганізацыі месьціцца ў Лязане, Швайцарыя, а цяперашнюю пасаду прэзыдэнта займае бразылец Ары Граса.

Міжнародная фэдэрацыя валейболу
па-француску: Fédération Internationale de Volleyball

Мапа сябраў, зафарбаваных згодна з прыналежнасьцю да пэўнай канфэдэрацыі
Абрэвіятура ФІВБ
Дата ўтварэньня 20 красавіка 1947 году
Тып Няўрадавая
Юрыдычны статус Міжнародная арганізацыя
Мэта Кіраваньне валейболам
Штаб-кватэра Лязана, Швайцарыя
Афіцыйныя мовы Ангельская, француская, гішпанская, арабская, партугальская, расейская
Прэзыдэнт Ары Граса
Кіроўны орган Кангрэс
Сайт FIVB.com

Гісторыя

рэдагаваць

Да заснаваньня фэдэрацыі валейбол быў часткай міжнароднай аматарскай фэдэрацыі гандболу. Арганізацыя паўстала ў Францыі ў красавіку 1947 году[1]. У канцы 1940-х гадоў некаторыя эўрапейскія нацыянальныя фэдэрацыі пачалі вырашаць пытаньне аб стварэньні міжнароднага кіроўнага органу валейбольнага спорту. Першапачатковыя дыскусіі ў канчатковым рахунку прывялі да скліканьня ўстаноўчага кангрэсу ў 1947 годзе. Чатырнаццаць нацыянальных фэдэрацыяў, якія прадстаўлялі пяць розных кантынэнтаў, узялі ўдзел у сустрэчах, дзе паміж 18 і 20 красавіка была афіцыйна створана арганізацыя, першым прэзыдэнтам якой стаў француз Поль Лібо. Першы азіяцкі чэмпіянат па валейболе ладзіўся ў Токіё ў 1955 годзе, і на гэтым першынстве мужчынская зборная Індыі выгуляла каманду Японіі ў фінальным матчы.

Адная з галоўных мэтаў кангрэса 1947 году была дасягнута праз два гады, калі быў згуляны першы міжнародны буйны турнір, як то чэмпіянату сьвету. У 1952 годзе была ўведзеная і жаночая вэрсія турніру. У 1964 годзе МАК ухваліў даданьне валейболу ў алімпійскую праграму. Да гэтага часу колькасьць нацыянальных фэдэрацыяў, якія ўваходзілі ў міжнародную структуру, павысілася была да 89 сябраў. Пазьней у 1969 годзе паўстаў яшчэ адзін новы міжнародны турнір — кубак сьвету. У 1991 годзе ён быў ператвораны ў адборачны турнір да летніх Алімпійскіх гульняў.

Пасьля сыходу Лібо і абраньня мэксыканца Рубэна Акосты Эрнандэса прэзыдэнтам арганізацыі ў 1984 годзе сядзіба фэдэрацыі была перанесеная з Парыжу ў Лязану. З новым кіраўніком арганізацыя да беспрэцэдэнтнага ўзроўню актывізавала сваю палітыку прасоўваньня валейболу ва ўсім сьвеце. Захады, прынятыя ў гэтым напрамку, улучылі заснаваньне штогадовых спаборніцтваў па валейболе сярод мужчынаў і жанчынаў. Гэтак была арганізаваная Сусьветная ліга ў 1990 годзе ды Гран-пры ў 1993 годзе. Да таго ж пляжны валейбол трапіў у лік алімпійскіх відаў спорту ў 1996 годзе. Таксама быў зроблены шэраг зьменаў у правілах гульні з мэтай павышэньня цікаўнасьці матчаў.

19 чэрвеня 2008 году Вэй Цзічжун, які на той час займаў пасаду першага віцэ-прэзыдэнта, заняў пасаду кіраўніка арганізацыі падчас 31-га сусьветнага кангрэсу ў Дубаі, калі Рубэн Акоста пастанавіў сабе сысьці ў адстаўку. Афіцыйная перадача паўнамоцтваў прэзыдэнта адбылася 24 жніўня 2008 года ў Пэкіне. Да 2020 году колькасьць сябраў міжнароднай фэдэрацыі дасягнула 222-х нацыянальных фэдэрацыяў.

У адказ на расейскае ўварваньне ва Ўкраіну ў 2022 годзе Міжнародная фэдэрацыя валейболу адхіліла ўсе расейскія нацыянальныя каманды, клюбы і афіцыйных асобаў, а таксама спартоўцаў, якія займаюцца пляжным і сьнежным валейболам, ад усіх спаборніцтваў і пазбавіла Расею права браць удзел валейбольных чэмпіянатах, у тым ліку і тых, якія першапачаткова плянавалася ладзіць у гэтай краіне[2][3]. У выніку мужчынскі чэмпіянат сьвету 2022 году быў згуляны ў Польшчы і Славеніі.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць