Макраны (Берасьцейская вобласьць)

вёска ў Маларыцкім раёне Берасьцейскай вобласьці Беларусі

Макра́ны[3] — вёска ў Маларыцкім раёне Берасьцейскай вобласьці, цэнтар аднайменнага сельсавету. Празь вёску праходзіць магістраль М12 (E85). Ад назвы вёскі паходзіць назва памежнага пераходу дзяржаўнай граніцы з Украінай, які знаходзіцца паблізу.

Макраны
трансьліт. Makrany
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Берасьцейская
Раён: Маларыцкі
Сельсавет: Макранскі
Вышыня: 151[1] м н. у. м.
Насельніцтва: 669 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1651
Паштовы індэкс: 225917[2]
СААТА: 1252820026
Нумарны знак: 1
Геаграфічныя каардынаты: 51°50′1″ пн. ш. 24°15′35″ у. д. / 51.83361° пн. ш. 24.25972° у. д. / 51.83361; 24.25972Каардынаты: 51°50′1″ пн. ш. 24°15′35″ у. д. / 51.83361° пн. ш. 24.25972° у. д. / 51.83361; 24.25972
Макраны на мапе Беларусі ±
Макраны
Макраны
Макраны
Макраны
Макраны
Макраны
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя рэдагаваць

За часам Польскай Рэспублікі вёска належала да Палескага ваяводзтва, да 12 красавіка 1928 году была цэнтрам гміны Макраны ў Кобрынскім павеце, пасьля належала да гміны Вялікарыта ў Берасьцейскім павеце.

У канцы верасьня 1939 году ў Макраны адправілі групу раззброеных польскіх ваеннапалонных — маракоў Рачной флятыліі ваеннага флёту. 8 жаўнераў саветы забралі з сабой, а іншых — ня менш за 2 афіцэраў і 16 унтэр-афіцэраў — аддалі ўкраінскім баевікам. Гэтыя забілі палякаў[4] 28 верасьня 1939 году[5]. Аб гэтых падзеях нагадвае помнік, адкрыты ў 1991 годзе[5], хаця зь іншым подпісам.

Насельніцтва рэдагаваць

  • 2010 год — 669 чалавек
  • 1999 год — 751 чалавек

Турыстычная інфармацыя рэдагаваць

У вёсцы знаходзіцца прысядзібны парк пры былой сядзібе Райскіх. У паблізу вёскі знаходзіцца помнік прыроды[6].

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 41 Słup 38 Maloryta, Wojskowy Instytut Geograficzny 1933.  (пол.)
  2. ^ Белпошта (рас.)
  3. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 216
  4. ^ Andrzej Przewoźnik, Jolanta Adamska, Katyń. Zbrodnia. Prawda. Pamięć, Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 978-8-247-2036-1, s. 35.  (пол.)
  5. ^ а б Krzysztof Komorowski, Boje polskie 1939—1945: przewodnik encyklopedyczny, Bellona, Warszawa 2009, ISBN 978-83-11-10357-3, s. 236.  (пол.)
  6. ^ Геологические памятники природы // minpriroda.gov.by  (рас.)

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць