Люксэмбурская мова
заходнегерманская мова, ужываная ў Люксэмбургу
Люксэмбу́рская мо́ва (уласнае найменьне — Lëtzebuergesch) — мова штодзённых зносінаў насельніцтва Люксэмбургу. З 1984 г. — афіцыйная мова Вялікага княства Люксэмбургу (нароўні з францускай і нямецкай). Код ISO 639-1 — lb, ISO 639-2 — ltz.
| Люксэмбурская мова | |
| Lëtzebuergesch ['lətsəbuərjəʃ] | |
 Распаўсюджаньне люксэмбурскай мовы й іншых мозэльска-франкскіх гаворак | |
| |
| Ужываецца ў |  Люксэмбург, .svg){kind=small} Бэльгія,  Францыя ,  Нямеччына
|
|---|---|
| Рэгіён | Заходняя Эўропа |
| Колькасьць карыстальнікаў | ≈600 000 (2015)[1] |
| Клясыфікацыя | Індаэўрапейская сям’я |
| Афіцыйны статус | |
| Рэгулюецца | Пастаянная рада па люксэмбурскай мове |
| Статус: | 4 Адукацыйны[d][2] |
| Пісьмо | лацінскае пісьмо |
| Коды мовы | |
| ISO 639-1 | lb |
| ISO 639-2(Б) | ltz |
| ISO 639-2(Т) | ltz |
| ISO 639-3 | ltz |
УжываньнеРэдагаваць
Закон аб мове, зацьверджаны 24 лютага 1984 году (арыгінал — на францускай мове):
Артыкул 1. Нацыянальная мова Люксэмбургу — люксэмбурская.
Артыкул 2. Тэксты законаў публікуюцца на францускай мове.
Артыкул 3. Мовы адміністрацыі — на выбар люксэмбурская, нямецкая і француская.
Артыкул 4. Запыты ў адміністрацыйныя органы: калі запыт будзе ажыцьцёўлены на люксэмбурскай, францускай ці нямецкай мове, адміністрацыя па магчымасьці павінная адказаць на мове просьбіта.
Глядзіце таксамаРэдагаваць
КрыніцыРэдагаваць
- ^ "Le luxembourgeois « Sorosoro".
- ^ Ethnologue — 25 — Dallas, Texas: SIL International, 2022.