Кібар
Кібар (Кібір), Гібар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Кібар лац. Kibar | |
| Kiber | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Kebo + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гібар, Кібір |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кібар» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГібар, Гібер або Кебер, пазьней Кебэр або Кібэр (Gibahari, Giberi[1], Kebehere, Keber, Kiber[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -гіб- (-кіб-) (імёны ліцьвінаў Гібік, Гібель, Кібарт; германскія імёны Gibico, Giebel, Kibart) паходзіць ад гоцкага giba 'дарунак'[4], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[5], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[6], германскага heru 'меч'[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Keber[8].
У Прусіі бытавала імя Кібар: Kibar (1539 год)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: землю Киборишку (1537 год)[10]; ymienie Szowkow, w powiecie wilkomirskim lezçce, a przy nim poddani… Kibir z dwiema synami — z Yakubem y s Pawłem (11 кастрычніка 1597 году)[11]; poddane tego jmienia Ilgow… Juten Pawłowicz Kibor (30 чэрвеня 1598 году)[12]; Остапь Киборенко (1649 год)[13]; Gibary (1744 год)[14]; Jan Piotr Gibar (1816 год)[15].
Носьбіты
рэдагавацьНа 1901 год існавала вёска Кібіршчына ў Сураскім павеце Чарнігаўскай губэрні[17].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Ao. Prof. Dr. Hermann Reichert, Lexikon der altgermanischen Namen
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 202.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 633—634.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 131.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 136.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 44.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 22.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 468.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 494.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 219.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Łoździeje, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 79—80.
- ^ Список населенных мест Черниговской губернии, имеющих не менее 10 жителей, по данным за 1901 год. — Чернигов, 1902. С. 70.