Крынічына

хутар у Вялейскім раёне Менскай вобласьці Беларусі

Крыні́чына[1]хутар у Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ільлянскага сельсавету.

Крынічына
трансьліт. Kryničyna
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Ільлянскі
Насельніцтва: 2 чал. (2003)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222442
СААТА: 6213827098
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°27′5″ пн. ш. 27°28′56″ у. д. / 54.45139° пн. ш. 27.48222° у. д. / 54.45139; 27.48222Каардынаты: 54°27′5″ пн. ш. 27°28′56″ у. д. / 54.45139° пн. ш. 27.48222° у. д. / 54.45139; 27.48222
Крынічына на мапе Беларусі ±
Крынічына
Крынічына
Крынічына
Крынічына
Крынічына
Крынічына

Гісторыя

рэдагаваць

У 1871 годзе фальварак. У міжваенны час засценак знаходзілася ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскaга паветa, гміны Ілья[2][3][4][5].

Да 28 траўня 2013 году ўваходзіў ў склад Альковіцкага сельсавету[6].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 2003 год — 2 жыхары, 1 двор.
  • 1931 год — 73 жыхары, 12 двароў[7].
  • 1921 год — 58 жыхароў, 6 двароў[8].
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
  6. ^ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 (рас.)
  7. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58
  8. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 83.