Кніга

Кнігі

Кні́га — непэрыядычнае выданьне ў выглядзе збрашураваных папяровых лісткоў надрукаванага матэрыялу (часам з ілюстрацыямі), сродак масавай, навуковай, тэхнічнай інфармацыі. Кніга ў асноўным слоўнікавым значэньні — важная частка чалавечай культуры, на працягу шматлікіх стагодзьдзяў — асноўны матэрыяльны носьбіт інфармацыі.

Гістарычныя зьвесткі

У старажытнасьці ролю кніг выконвалі скруткі і іншыя, больш прымітыўныя носьбіты. У раньнім сярэднявеччы — у асноўным дзякуючы дзейнасьці манастыроў — у Эўропе распаўсюджваньне атрымалі рукапісныя кнігі. Росквіт кніжнай справы наступіў з вынаходзтвам у Эўропе кнігадрукаваньня ў XV стагодзьдзі. Першыя друкарскія кнігі атрымалі назву інкунабулы (па-лацінску: incunabula — «калыска»).

Напрыканцы XX — у пачатку XXI стагодзьдзя распаўсюджваньне атрымалі кнігі ў электронным фармаце.

Першыя кнігі

• У сярэдзіне 15 стагодзьдзя ў горадзе Майнцы Ёган Гутэнбэрг надрукаваў першае паўнааб’ёмнае друкаванае выданьне ў Эўропе — 42-радковую «Біблію».
• 6 жніўня 1517 году Францішак Скарына выдаў у Празе першую друкаваную беларускую кнігу — «Псалтыр».

Беларусь

У 2008 г. Цэнтральная дзіцячая бібліятэка Менску адчыніла першую ў краіне паліцу кнігазвароту. У 2010 годзе з 11 040 найменьняў кніг і брашураў толькі 951 (9%) выпусьцілі на беларускай мове. З гадавога накладу ў больш як 43 млн. асобнікаў на беларускамоўныя прыпадала толькі 4 млн. (9,3%). У 2011 г. у Беларусі выдалі 11 084 кніг агульным накладам 34,3 млн асобнікаў (у сярэднім па 3095 асобнікаў). 40% выданьняў выпусьцілі накладам да 500 асобнікаў. У лютым 2012 г. у кнігарнях Беларусі 90% кніг прыпадала на выдадзеныя ў Расеі.

Вонкавыя спасылкі

Кніга — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• «Беларуская Палічка» — беларуская электронная бібліятэка
• Выданьне губэрнскіх праўленьняў у Беларусі ў 19 стагодзьдзі