Князь-Возерскі сельсавет

былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Старобінскім раёне Менскай вобласьці БССР

Князь-Во́зерскі сельсавет (з 1931 году — Чырвонавозерскі сельсавет) — былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Старобінскага раёну Менскай вобласьці. Адміністрацыйны цэнтар — вёска Князь-Возера.

Князь-Возерскі сельсавет
Агульныя зьвесткі
Краіна
Статус сельсавет Беларусі[d] і былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка[d]
Адміністрацыйны цэнтар Краснае Возера
Дата ўтварэньня 20 жніўня 1924
Дата скасаваньня 16 ліпеня 1954
   Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Гісторыя

рэдагаваць

20 жніўня 1924 году створаны ў складзе Старобінскага (з 8 кастрычніка 1924 году — Жыткавіцкага, з 21 жніўня 1925 году — Старобінскага) раёну Слуцкай (з 8 кастрычніка 1924 году — Мазырскай, з 21 жніўня 1925 году — Слуцкай, з 9 чэрвеня 1927 году да 26 ліпеня 1930 году — Бабруйскай, з 21 чэрвеня 1935 году — Слуцкай) акругі, з 20 лютага 1938 году — Менскай (з 20 верасьня 1944 году — Бабруйскай, з 8 студзеня 1954 году — Менскай) вобласьці[1][2].

5 сьнежня 1931 году вёска Князь-Возера перайменаваная ў Чырвонае Возера. У сувязі з гэтым сельсавет перайменаваны ў Чырвонавозерскі.

16 ліпеня 1954 году сельсавет скасаваны, населеныя пункты перададзеныя Даманавіцкаму сельсавету.

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 1 студзеня 1933 году — 509 жыхароў, 94 двары[3]

Населеныя пункты

рэдагаваць
  • 1 студзеня 1933 году — 13[3]
  • 1 студзеня 1947 году — 6[4]
  1. ^ Чырвонавозерскі сельсавет (рас.) // Фондавы каталёг дзяржаўных архіваў Рэспублікі Беларусь
  2. ^ Административно-территориальное устройство БССР: справочник. В 2-х т. Т. 1 (1917—1941 гг.) / Гл. арх. упр. при Совете Министров БССР, Ин-т философии и права АН БССР. — Мн.: Беларусь, 1985. — 390 с. С. 270, 367
  3. ^ а б Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Жыткавіцкага р-на / Рэд.-укл. В. Р. Феранц. — Мн.: Ураджай, 1994. — 767 с., [8] л. іл. ISBN 5-7860-0614-X. С. 272
  4. ^ Белорусская ССР. Административно-территориальное деление на 1 января 1947 года. — Мн.: Госиздат БССР, 1947. — 303 с. С. 50

Літаратура

рэдагаваць