Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (Новы Двор)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна Беларусь
Вёска Новы Двор
Каардынаты 53°48′58.10″ пн. ш. 24°33′22.30″ у. д. / 53.8161389° пн. ш. 24.5561944° у. д. / 53.8161389; 24.5561944Каардынаты: 53°48′58.10″ пн. ш. 24°33′22.30″ у. д. / 53.8161389° пн. ш. 24.5561944° у. д. / 53.8161389; 24.5561944
Канфэсія Каталіцкая царква
Эпархія Гарадзенская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль народнае дойлідзтва Беларусі[d]
Заснавальнік Станіслаў Прушынскі[d]
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі на мапе Беларусі
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі на Вікісховішчы

Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Новым Двары. Знаходзіцца на паўночна-заходняй ускраіне колішняга мястэчка. Дзее. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры.

Гісторыя

рэдагаваць
 
Касьцёл, каля 1900 г.

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

Першы драўляны касьцёл у Новым Двары збудавалі ў 1480 годзе, наступны драўляны касьцёл — у 1670 годзе.

У 1749 годзе з фундацыі ўладальніка маёнтку маршалка ігуменскай шляхты Станіслава Прушынскага збудавалі новы драўляны касьцёл.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Новы Двор апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1852 годзе побач з касьцёлам збудавалі драўляную званіцу. У 1880 годзе праводзіўся рамонт будынка касьцёла, тады над ім паставілі вежу.

Найноўшы час

рэдагаваць

За савецкім часам касьцёл не зачыняўся.

Архітэктура

рэдагаваць

Помнік архітэктуры традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Складаецца з прастакутнага ў пляне асноўнага аб’ёму, завершанага 8-граннай вежай, і 5-граннай апсыды з закрысьціямі. Асноўны аб’ём і апсыда накрываюцца агульным 2-схільным дахам з вальмамі. Закрысьціі маюць самастойныя вальмавыя дахі. Вэртыкальна ашаляваныя дошкамі з нашчыльнікамі сьцены праразаюцца лучковымі і прастакутнымі аконнымі праёмамі. Гарызантальна ашаляваны франтон галоўнага фасада аддзяляецца ад роўніцы карнізам з адлівам.

Выцягнутая падоўжнай восьсю малітоўная заля перакрываецца роўнай стольлю, якую падтрымліваюць 6 слупоў, зьвязаных бэлькамі ў два падоўжныя рады. У інтэр’еры тры разныя алтары, выкананыя ў стылі ракако. Невысокі дэкараваны пазалочанымі мэдальёнамі цокаль галоўнага алтара падтрымлівае асноўны ярус, падзелены чатырма калёнамі карынцкага ордэру. У цэнтры абраз сярэдзіны XVIII ст. «Унебаўзяцьце», з бакоў драўляныя скульптуры Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўлы (канец XVIII ст.). У дэкоры шырока выкарыстоўваецца скразная пазалочаная разьба па дрэве, у арнамэнтыцы якой валюты, ракайлі, лісьце аканту. Арган на хорах дэкаруецца дзьвюма драўлянымі скульптурамі анёлаў, двух херувімаў і накладной залачонай разьбой.

Касьцельны пляц атачаецца бутавай агароджай, за якой стаіць квадратная ў пляне 2-ярусная званіца пад 4-схільным дахам[1].

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 262.

Літаратура

рэдагаваць
  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць