Касьцёл Сьвятога Язэпа (Валожын)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Язэпа
Касьцёл Сьвятога Язэпа
Краіна	Беларусь
Места	Валожын
Каардынаты	54°05′22″ пн. ш. 26°31′41″ у. д. / 54.08944° пн. ш. 26.52806° у. д. / 54.08944; 26.52806Каардынаты: 54°05′22″ пн. ш. 26°31′41″ у. д. / 54.08944° пн. ш. 26.52806° у. д. / 54.08944; 26.52806
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Менска-Магілёўская архідыяцэзія
Архітэктурны стыль	клясыцыстычная архітэктура^[d]
Аўтар праекту	магчыма Лаўрын Гуцэвіч і магчыма Аўгуст Касакоўскі^[d]
Заснавальнік	Юзаф Ігнацы Тышкевіч^[d]
Статус	Ахоўная зона
Касьцёл Сьвятога Язэпа на мапе Беларусі Касьцёл Сьвятога Язэпа
Касьцёл Сьвятога Язэпа на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятога Язэпа^[a] — помнік архітэктуры пачатку XIX стагодзьдзя ў Валожыне. Знаходзіцца ў цэнтры места, на гістарычным Рынку^[b]. Дзейнічае. Твор архітэктуры клясыцызму. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Утварае адзіны ансамбль з брамай-званіцай.

Гісторыя рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае рэдагаваць

Першы драўляны касьцёл у Валожыне збудавалі ў 1500 годзе. У 1681 годзе з фундацыі Слушак пры касьцёле заснавалі кляштар бэрнардынаў.

У 1690 годзе на месцы старога касьцёла збудавалі новы драўляны.

Пад уладай Расейскай імпэрыі рэдагаваць

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Валожын апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзейнічаць. У пажары 1815 году будынкі згарэлі. У 1816 годзе на іх месцы збудавалі мураваны парафіяльны касьцёл.

Пры здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня ў 1864 годзе расейскія ўлады гвалтоўна перарабілі касьцёл пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).

Найноўшы час рэдагаваць

У 1920-я гады ўлады міжваеннай Польскай Рэспублікі вярнулі касьцёл рыма-каталікам. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зачынілі касьцёл. У будынку месьціліся вытворчыя памяшканьні, склады.

У 1990-я гады касьцёл вярнулі рыма-каталікам.

Архітэктура рэдагаваць

Касьцёл рэдагаваць

Касьцёл — 3-нэфавая базыліка пад 2-схільным дахам. На галоўным фасадзе — портык дарычнага ордэра з шасьцю пастаўленымі на кубічныя цокалі калёнамі і трыкутным франтонам. У нішах некалі стаялі велічныя скульптуры эвангелістаў^[1].

Унутраная прастора перакрываецца цыліндрычнымі скляпеньнямі. Інтэр’ер аздабляе галоўны алтар пад тытулам Сьвятога Язэпа і чатыры бакавыя алтара, захаваўся арган. Пад хорамі разьмяшчалася пахавальня роду Тышкевічаў.