Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі (Ракаў)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Краіна	Беларусь
Вёска	Ракаў
Каардынаты	53°57′56.42″ пн. ш. 27°3′19.94″ у. д. / 53.9656722° пн. ш. 27.0555389° у. д. / 53.9656722; 27.0555389Каардынаты: 53°57′56.42″ пн. ш. 27°3′19.94″ у. д. / 53.9656722° пн. ш. 27.0555389° у. д. / 53.9656722; 27.0555389
Канфэсія	Каталіцкая царква і каталіцтва
Эпархія	Менска-Магілёўская архідыяцэзія
Архітэктурны стыль	нэаготыка
Статус	Ахоўная зона
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі на мапе Беларусі Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі на Вікісховішчы

Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі — помнік архітэктуры пачатку XX стагодзьдзя ў Ракаве. Знаходзіцца ў цэнтры гістарычнага мястэчка, пад адрасам вуліца Паштовая, 11. Дзее. Твор архітэктуры нэаготыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя

Стары касьцёл, 1903 г.

У даведкавай літаратуры часам блытаюць гісторыю парафіяльнага і дамініканскага касьцёлаў.

Праект касьцёла, 1900 г.

Будаваньне мураванага парафіяльнага касьцёла вялося ў 1904—1906 гадох намаганьнямі ксяндза Яўстахія Карповіча замест драўлянага папярэдніка^[1]. Фундатарамі сьвятыні былі князь Друцкі-Любецкі, зямяне Булгакі, Зьдзяхоўскія, Хелхоўскія. У 1911 годзе пажар зьнішчыў драўляную плябанію, але не крануў касьцёла. У гэты час вікарыем служыў паэт А. Астрамовіч (Андрэй Зязюля). На 1912 год парафія налічвала 8 тыс. чалавек.

Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зачынілі касьцёл. Будынак выкарыстоўваўся ў гаспадарчых мэтах. Набажэнствы аднавіліся толькі ў пачатку 1990-х гадоў.

Архітэктура

Помнік архітэктуры нэаготыкі. Гэта 3-нэфавая 2-вежавая базыліка з трансэптам і круглай апсыдай. Перакрыжаваныя 2-схільныя дахі цэнтральнага нэфу і трансэпту закрываюцца на фасадах 2-граннымі шчытамі. Бакавыя больш нізкія нэфы пад 1-схільнымі дахамі вылучаюцца на франтальным фасадзе 2-яруснымі 4-граннымі вежамі з высокімі шпілямі. У архітэктурным афармленьні шырока выкарытоўваюцца нэагатычныя элемэнты: ступеньчатыя контрфорсы, высокія стральчатыя аконныя праёмы і нішы, зубчатыя фрызы, аркатурныя паясы, ружа-акно на фасадзе.

Усярэдзіне нэфы разьмяжоўваюцца стральчатымі аркадамі на магутных пілёнах і перакрываюцца стральчатымі скляпеньнямі. На 3-пралётнай аркадзе нартэкса месьцяцца хоры з балюстрадай і агароджай. Інтэр’ер упрыгожваюць драўляныя алтары^[2].

Галерэя

Гістарычныя здымкі

Старыя здымкі
З боку Касьцельнай вуліцы, 1906 г.
З боку Рынку, 1914 г.
1914 г.
1914 г.

Галоўны алтар, 1914 г.
З боку Рынкавага завулку, 1930-я гг.
1939 г.
Плябанія, 1911 г.

Сучасныя здымкі

Сучасны стан
Агульны выгляд
Галоўны фасад
З боку апсыды
Інтэр'ер

Крыніцы

^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 312.
^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 313.

Літаратура

Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
Кулагін А. Адраджэнне готыкі. — Менск, 1993. — 71 с.
Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Кулагін А. Эклектыка. Архітэктура Беларусі другой паловы XIX — пачатку XX ст. — Менск: «Ураджай», 2000. — 304 с.: іл. ISBN 985-04-0350-0.

Вонкавыя спасылкі

[1] Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 312.

[2] Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 313.

[1]

[2]