Кантрыт

Кантры́т — мужчынскае імя.

Паходжаньне

Гундырыт або Гунтарыт (Gundirit, Guntarith) і Рыдгунт (Riidgunt) — імёны германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) паходзіць ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'^[2], а аснова -рыд- (-рыт-) (імёны ліцьвінаў Рыдэль, Рытаўт, Зэгрыда; германскія імёны Riedel, Ritoldus, Segrida) — ад бургундзкага rîdan^[3], стараісьляндзкага ridha, стараангельскага rīdan 'езьдзіць конна'^[4]. Апроч таго, бытавала старажытнае германскае імя *Ganderedus^[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мацко Контритович (1537—1538 гады)^[6].

Мацька Кантрытавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох^[7]

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 707.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 143.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 190.
^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 145, 1274.
^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 337.
^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 405.