Канстанцін Сідаровіч

Канстанці́н Сідаро́віч (14 верасьня 1906, Беласток — 29 траўня 1990, Беласток) — беларускі грамадзка-культурны дзяяч.

Канстанцін Сідаровіч
Дата нараджэньня	14 верасьня 1906(1906-09-14)
Месца нараджэньня	Беласток, Гарадзенская губэрня, Літоўскае генэрал-губэрнатарства, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	29 траўня 1990(1990-05-29) (83 гады)
Месца сьмерці	Беласток, Польская Народная Рэспубліка
Месца пахаваньня	Праваслаўныя могілкі
Сябра ў	Таварыства беларускай школы, Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры і Беларускае грамадзка-культурнае таварыства

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Сідаровіч.

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сям’і выхадцаў з малазямельных сялянаў. У 1914—1915 роках навучаўся ў пачатковай школе ў Беластоку. У 1915 сям’я выехала ў бежанства ў Кацярынаслаўскую губэрню, у вёску Саксагань, дзе ён пайшоў у другі кляс пачатковай школы. Пазьней яны пераехалі ў Кацярынаслаў.

У 1922 року сям’я Сідаровічаў вярнулася ў Беласток, які паводле Рыскай мірнай дамовы адышоў да Польшчы. Цяжка захварэў на тыф, а пазьней на ліхаманку. Пасьля выздараўленьня самастойна вучыўся чытаць і пісаць па-польску. Упершыню сутыкнуўся зь беларускім рухам у 1923 року яшчэ падлеткам, калі выпадкова трапіў на «працэс 45-ці». У 1926 року стаў адным з заснавальнікаў Беластоцкага павятовага камітэту Беларускай сялянскай-работніцкай грамады. У 1927 року быў у ліку стваральнікаў і актывістаў гуртка Таварыства беларускай школы ў Беластоку. У 1935 годзе спрабаваў заснаваць у Беластоку гурток Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры. У 1937 року ўдзельнічаў у стварэньні Каапэратыўнага таварыства працаўнікоў беларускага тэатру «Полымя», які дзейнічаў на Беласточчыне.

Падчас нямецкай акупацыі быў сябрам Беларускага камітэта ў Беластоку, дзе сьпяваў у хоры і граў у аркестры.

У 1944 року стаў ініцыятарам аднаўленьня дзейнасьці тэатральнага каапэратыву «Полымя», які неўзабаве быў ліквідаваны новай уладай. У 1945 року быў сярод арганізатараў беларускай школы ў Беластоку. Пасьля бараніў яе ад пераўтварэньня ў расейскамоўную. У часы Польскай Народнай Рэспублікі далучыўся да дзейнасьці Беларускага грамадзка-культурнага таварыства і працаваў у тыднёвіку «Ніва». Перадаў БГКТ тэатральныя дэкарацыі, створаныя Язэпам Драздовічам для ТБШ у 1933 року, якія захоўваў на гарышчы свайго дома. Падтрымліваў сувязь зь беларускімі эмігрантамі, сярод якіх Васіль Лукашык і Сяргей Хмара, за што трапіў пад нагляд Службы бясьпекі ПНР. Быў гадзіншчыкам паводле прафэсіі.

Пахаваны на праваслаўных могілках парафіі Ўсіх Сьвятых у Беластоку.

Калекцыя дакумэнтаў Канстанціна Сідаровіча была набытая Беларускім гістарычным таварыствам.

Вонкавыя спасылкі

• Марыля Базылюк. На жыццёвых сцежках… Успаміны // Беларускі каляндар // Галоўнае праўленне БГКТ, Беласток, 1990. — С. 93—101.
• Яўген Мірановіч. Кастусь Сідаровіч // Ніва. Беларускі гамадска-культурны тыднёвік, Беласток, 1990. — С. 5.
• Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944—1989. — 2008. — № 1(6). — С. 232—233.
• Месца пахаваньня