Канонік Перамышльскі

«Канонік Перамы́шльскі» (па-польску: Kanonіk Przemyskі) — няскончаная[1] гістарычная паэма-гутарка[2] Уладзіслава Сыракомлі.

Канонік Перамышльскі
па-польску: Kanonіk Przemyskі
Жанр: Паэма
Гутарка
Аўтар: Уладзіслаў Сыракомля
Мова арыгіналу: польская
Год напісаньня: 1851

Тадэвуш Піні клясыфікуе жанр твора як раман у вершах[3].

Напісаньне

рэдагаваць

Над сваім творам Сыракомля працаваў цягам 1851 г. у Залуччы. У студзені таго ж году ён пазнаёміўся ў Вільні з паэтам Эдвардам Жалігоўскім, які тады працаваў над паэмай «Манахі». У верасьні Жалігоўскі пераехаў у Петразаводзк, дзе канчаткова назваў свой твор «Ён, Яна й Яны»[4]. У ім паэт высьмейваў манахаў і выступаў адкрыта супраць цэлібату сьвятароў. Сыракомля меў ад гэтага прыкрае ўражаньне й пастанавіў не працягваць сваю паэму, бо баяўся, што ягоны твор пачнуць успрымаць не як пахвалу Арыхоўскаму, а як крытыку царквы[5]. Праз гэта пясьняр пачаў шукаць сюжэт для эпапеі ў дахрысьціянскай мінуўшчыне й стварыў «Маргера»[6].

У цэнтры паэмы — Станіслаў Арыхоўскі-Раксалан, пісьменьнік і рэлігійны дзеяч. Уладзімер Спасовіч тлумачыць увагу Сыракомлі да гэтай асобы наступным чынам:[7]

’’Наверагодней, што Кандратовіча вабіла ў Арыхоўскім тое, што гэты наватар быў да мозгу касьцей каталіком, што ён адданы, прыхільнік у душы парадку ў касьцёльнай дысцыпліны, намагаўся стварыць свайго кшталту каталіцтва, прыстасаванае да духу часу.’’

Пакінутыя паэтам урыўкі памерам роўныя гутарцы «Дабрародны Ян Дубарог»[5].

На думку Тадэвуша Піні, гэта найвыдатнейшы твор з залуцкага пэрыяду творчасьці Сыракомлі[1].

  1. ^ а б Pіnі, T. Władysław Syrokomla і jego utwory (пол.). — 1901. — С. 77.
  2. ^ Spasowіcz, Wł Władysław Syrokomla (пол.). — 1881. — С. 74.
  3. ^ Pіnі, T. Władysław Syrokomla і jego utwory (пол.). — 1901. — С. 77-78.
  4. ^ Spasowіcz, Wł Władysław Syrokomla (пол.). — 1881. — С. 79.
  5. ^ а б Pіnі, T. Władysław Syrokomla і jego utwory (пол.). — 1901. — С. 78.
  6. ^ Spasowіcz, Wł Władysław Syrokomla (пол.). — 1881. — С. 80.
  7. ^ Spasowіcz, Wł Władysław Syrokomla (пол.). — 1881. — С. 74-75.

Літаратура

рэдагаваць