Кандбут
Кандбут — мужчынскае імя.
| Кандбут лац. Kandbut | |
| Gundbuth | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gund + Boto |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кандбут» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГондабода, Гундбота або Гундбут (Gondobode[1], Gundboto, Gundbuth[2][3][4]) і Бодзегунд (Bodegundo[5], Baudegundis[6]) — імёны германскага паходжаньня[7]. Іменная аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) паходзіць ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[8], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[9] або ад асновы -буд- (-бод-)[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Kandbuth Drawennen son (13 чэрвеня 1406 году)[11].
Носьбіты
рэдагаваць- Кандбут Дравенавіч — літоўскі баярын з Расенаў, які ўпамінаецца ў 1406 годзе
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Felder E. Die Personennamen auf den merowingischen Münzen der Bibliothèque nationale de France. — München, 2003. S. 193.
- ^ Persons List, The Prosopography of Anglo-Saxon England (PASE)
- ^ Keith Briggs, Anglo-Saxon dithematic names
- ^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 148.
- ^ Barthélémy A. Liste des noms d'hommes gravés sur les monnaies de l'époque mérovingienne. — Paris, 1881. P. 9.
- ^ Jubainville H. A. Études sur la langue des francs à l'époque mérovingienne. — Paris, 1900. P. 69.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 700.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 21.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 128.