Калмыцкая Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка

Калмы́цкая Аўтано́мная Саве́цкая Сацыялісты́чная Рэспу́бліка (Калмы́цкая АССР, па-калмыцку: Хальмг Автономи Советск Социалистическ Республик) — аўтаномная рэспубліка ў складзе РСФСР, што існавала зь перапынкамі ў 1935—1947 ды 1958—1991 рокамі. У траўні 1991 року была ператвораная ў Калмыцкую Савецкую Сацыялістычную Рэспубліку, а ў лютым 1992 року — у Рэспубліку Калмыкію — Хальмґ Тангч.

Калмыцкая Самаўрадчая Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка
па-калмыцку: Хальмг Автономн Советск Социалистическ Республик

Сьцяг
Агульныя зьвесткі
Краіна СССР
Статус аўтаномная рэспубліка
Уваходзіць у РСФСР
Адміністрацыйны цэнтар Эліста
Улучае 13 раёнаў (з 1977 року)
Найбуйнейшыя гарады Эліста, Касьпійскі, Гарадавікоўск
Дата ўтварэньня 1935 / 1958
Дата скасаваньня 1943 (1947[1]) / 1991
Афіцыйныя мовы калмыцкая, расейская
Насельніцтва (1989) 322 589[2]
Нацыянальны склад калмыкі, расейцы і інш.
Плошча 74 731 км²
Вышыня па-над узр. м.
 · найвышэйшы пункт
 · найніжэйшы пункт

 222 м
 -28 м
   Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Гісторыя

рэдагаваць

Даваенны пэрыяд

рэдагаваць

Калмыцкая АССР была ўтвораная на падставе пастановы Прэзыдыюму ЦВК ад 20 кастрычніка 1935 року шляхам пераўтварэньня аднайменнае аўтаномнае вобласьці. Прыняцьце рашэньня было прымеркаванае да 15-рочча Калмыцкае аўтаномнае вобласьці, ґрунтавалася буйнымі посьпехамі ў эканамічным і культурным будаўніцтве, падрыхтоўкаю нацыянальных кадраў, здольных кіраваць сацыялістычнаю гаспадаркаю й культурным будаўніцтвам рэспублікі. 20 лютага 1936 року адбыўся I рэспубліканскі зьезд Радаў Калмыцкае АССР[3].

У 1937 годзе была прынятая Канстытуцыя Калмыцкае АССР[4]. Пастановаю УЦВК ад 24.01.1938 року «Пра ўтварэньне новых улусаў (раёнаў) у Калмыцкай АССР» былі ўтвораныя Яшалцінскі (у выніку разузбуйненьня Заходняга ўлусу), Юсьцінскі (у выніку разузбуйненьня Прыволскага ўлусу), Улан-Хольскі ўлус (за рахунак разузбуйненьня Долбанскага й Лаганскага ўлусаў), Прыюцінскі й Троіцкі (за рахунак ліквідацыі Цэнтральнага ўлусу), Мала-Дзярбетаўскі й Кетчанераўскі ўлусы (за рахунак разузбуйненьня Сарпінскага ўлусу)[5].

У 1939 годзе агульная колькасьць насельніцтва Калмыцкае АССР склала 179,4 тыс. чалавек[6].

Нацыянальны склад, 1939 рок (па раёнах і м. Элісьце)[7]
Народ Эліста Долбанскі раён Заходні раён Кетчанераўскі раён Лаганскі раён Мала-Дзярбетаўскі раён Прыволскі раён Прыюцінскі раён Сарпінскі раён Троіцкі раён Улан-Хольскі раён Чарна-зямельскі раён Юсьцінскі раён Яшалцінскі раён
Калмыкі 3 494 (20,4%) 8 297 (33,3%) 3 982 (35%) 10 545 (81%) 9 113 (47,5%) 7 861 (40,6%) 10 100 (61,8%) 8 638 (47,6%) 4299 (34%) 6 046 (51,4%) 12 875 (79%) 10 906 (69,1%) 8 218 (93,8%) 3 543 (20,3%)
Расейцы 13 074 (76,3%) 15 548 (62,4%) 6 205 (54,5%) 2 214 (17,2%) 9 004 (46,7%) 11 286 (58,6%) 4 178 (25,5%) 8 638 (51,2%) 8 191 (64,6%) 5 544 (47,1%) 2 427 (14,6%) 3 915 (24,8%) 469 (5,4%) 10 121 (57,9%)
Казахі 242 (1%) 712 (3,7%) 909 (5,6%) 510 (3,1%) 207 (1,3%)
Татары 603 (2,4%) 154 (0,8%) 1 018 (6,2%) 304 (1,9%)
Немцы 971 (8,5%) 2 979 (17%)
Грузіны 447 (2,8%)
Эстонцы 425 (2,4%)
Украінцы 187 (1,1%) 106 (0,7%)
Усяго 17 128 24 919 11 387 12 875 19 171 19 360 16 348 16 877 12 629 11 745 16 228 15 777 8 751 17 480
Паказаныя народы з колькасьцю больш за 100 чалавек

Калмыцкая АССР у пэрыяд Нямецка-савецкае вайны. Ліквідацыя АССР

рэдагаваць

У рокі Нямецка-савецкае вайны частка Калмыцкае АССР была часова акупаваная нямецка-румынскімі войскамі.

10 жніўня 1942 гады немцы занялі райцэнтар Прыютнае, а 12 жніўня — Элісту. У акупаванай Элісьце было разьмешчаны адмысловы нямецкі падразьдзел для барацьбы з савецкімі партызанамі й выведна-дывэрсійнымі ґрупамі, якое ўзначальвалася палкоўнікам Ўольфам, пачалося стварэньне ўзброеных ахоўна-паліцыянцкіх фармаваньняў зь мясцовых мешканцаў. Сфармаваныя зь мясцовых мешканцаў узброеныя фармаваньні ўжываліся немцамі для аховы аб’ектаў, нясеньня патрульнае службы, аховы флянґаў нямецкіх падразьдзелаў, вядзеньня выведкі й назіраньня, барацьбы з савецкімі партызанамі й выведна-дывэрсійнымі ґрупамі[8], пазьнейша быў сфармаваны Калмыцкі кавалерыйскі корпус.

На акупаванай тэрыторыі Калмыцкае АССР разгарнуўся партызанскі рух.

19 лістапада 1942 року савецкія войскі перайшлі ў наступ.

21 лістапада 1942 року была вызваленая Хулхута, 27 сьнежня — Яшкуль. 1 студзеня 1943 року ўдарная ґрупа 28-е арміі авалодала Элістою й выйшла на мяжу Рамонтнае — Прыютнае, дзе злучылася з часткамі 51-е арміі. У хуткім часе была вызваленая ўся тэрыторыя рэспублікі. У пэрыяд акупацыі была разбураная сталіца рэспублікі Эліста і ўлусные цэнтры, гаспадаркі, 124 калгасаў, 10 саўгасаў ды 14 МТС, грамадзкія будынкі, майстэрні і збудаваньні, школы, лякарні, клюбы й дамы культуры. Насельніцтва рэспублікі пачало аднаўленьне разбуранае гаспадаркі. Ужо да восені 1943 року колькасьць гаспадаркаў і прадпрыемстваў рэспублікі амаль дасягнула даваеннае лічбы: працавала 142 калгасы, 17 МТС, 13 саўгасаў, 53 прадпрыемствы мясцовае прамысловасьці й прамысловае каапэрацыі[9].

Узброеныя банды, сярод якіх былі былыя паліцыянты, леґіянэры й дэзэртыры, працягвалі дзейнічаць на тэрыторыі Калмыкіі пасьля адступу нямецкіх войскаў[10][11]. Да канца сьнежня 1943 року гэтыя ґрупы былі ў асноўным зьліквідаваныя, працягвалі дзейнічаць толькі 4 ґрупы агульнаю колькасьцю ў 17 чалавек[12].

У адпаведнасьці з Загадам Прэзыдыюма ВР СССР ад 27 сьнежня 1943 року «Пра ліквідацыю Калмыцкае АССР і стварэньні Астраханскае вобласьці ў складзе РСФСР» рэспубліка была скасаваная. Калмыцкае насельніцтва ў хадзе апэрацыі «Ўлусы» напрыканцы 1943 — пачатку 1944 року было дэпартаванае ва ўсходнія раёны краіны па абвінавачваньні ў супрацоўі з гітлераўцамі і здрадзе інтарэсаў Бацькаўшчыны[13]. Тэрыторыя рэспублікі была падзелена між Стаўрапольскім краем, Астраханскаю, Растоўскаю й Сталінградзкаю вобласьцямі, а сталіца — места Эліста перайменаваная ў Стэпавы.

25 лютага 1947 року Вярхоўная Рада СССР выдаліла згадку пра аўтаномію з арт. 22 Канстытуцыі СССР[14].

Аднаўленьне нацыянальнае аўтаноміі

рэдагаваць

Паводле рашэньняў XX зьезду КПСС Вярхоўная Рада СССР на шостай сэсіі ў лютым 1957 року зацьвердзіў Загад Прэзыдыюму Вярхоўнае Рады Саюза ССР ад 9 студзеня 1957 року «Пра ўтварэньне Калмыцкае аўтаномнае вобласьці ў складзе РСФСР»[15].

Калмыцкая аўтаномная вобласьць стваралася зрэзанаю ад ранейшае тэрыторыі, якая была да рэпрэсіяў: частка тэрыторыі заставалася ў складзе Астраханскае вобласьці й Стаўрапольскага краю па цяперашні час. Вобласьць аднаўлялася ў зьмененым складзе (10 вясковых раёнаў — Заходні, Яшалцінскі, Прыютненскі, Сарпінскі, Прыозёрны, Цаліны, Касьпійскі, Яшкульскі, Юсьцінскі, Чарназямельскі) з цэнтрам у Элісьце (якой вярнулі папярэднюю назву). Агульная плошча была роўная 75,9 тыс. кв. км. Цягам 1957—1959 рокаў з розных раёнаў Сыбіры, Сярэдняе Азіі й Казахстану ў родныя стэпы вярнулася 18 158 сем’яў (72 665 чалавек)[15].

29 ліпеня 1958 року Прэзыдыюм Вярхоўнае Рады СССР прыняў рашэньне пра пераўтварэньне аўтаномнае вобласьці ў аўтаномную рэспубліку[16]. Насельніцтва (паводле перапісу 1959) склала 184,9 тыс. чалавек. 28 кастрычніка 1958 року ў Элісьце ва ўрачыстым становішчы адкрылася першая сэсія Вярхоўнае Рады Калмыцкае АССР[15]. 25 сьнежня таго ж року ў арт. 22 Канстытуцыі СССР 1936 року была вернутая згадка пра аўтаномію[17], а праз 2 дні згадка пра Калмыцкую АССР была зноў улучаная ў арт. 14 Канстытуцыі РСФСР 1937 года[18].

18 кастрычніка 1990 року Вярхоўная Рада Калмыцкае АССР прыняла Дэклярацыю пра дзяржаўны сувэрэнітэт, у адпаведнасьці зь якою АССР была ператвораная ў Калмыцкую ССР. 24 траўня 1991 року Зьезд народных дэпутатаў РСФСР зацьвердзіў гэтае рашэньне, занясучы папраўку ў арт. 71 Канстытуцыі РСФСР 1978 року[19].

20 лютага 1992 року Вярхоўная Рада Калмыкіі ўсталяваў назву «Рэспубліка Калмыкія — Хальмґ Тангч»[20]. Праз 2 месяцы (21 красавіка) новая назва рэспублікі зацьверджаная Зьездам народных дэпутатаў Расеі[21].

  1. ^ вылучэньне з арт. 22 Канстытуцыі СССР
  2. ^ Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей
  3. ^ История Калмыкии
  4. ^ История Калмыкии
  5. ^ Устаревший или неподдерживаемый веб-обозреватель
  6. ^ Калмыцкая Автономная Советская Социалистическая Республика // Демографический энциклопедический словарь / редколл., гл. ред. Д. И. Валентей. М., «Советская энциклопедия», 1985. стр.172-173
  7. ^ Демоскоп Weekly — Приложение. Справочник статистических показателей
  8. ^ Разведшкола № 005 / В. И. Пятницкий; История партизанского движения / И. Г. Старинов. — М., ООО «Издательство АСТ»; Минск, «Харвест», 2005. стр.16-18
  9. ^ История Калмыкии
  10. ^ Разведшкола № 005 / В. И. Пятницкий; История партизанского движения / И. Г. Старинов. — М., ООО «Издательство АСТ»; Минск, «Харвест», 2005. стр.131
  11. ^ В. П. Беляев. В калмыцких степях // Военные контрразведчики. сб., сост. Ю. В. Селиванов. М., Воениздат, 1978. стр.278-288
  12. ^ д.ист. н., проф. К. Н. Максимов. Мифы доктора Долля // «Военно-исторический журнал», № 3, 2011. стр.29-33
  13. ^ История Калмыкии
  14. ^ Закон СССР от 25.02.1947 «Об изменении и дополнении текста Конституции (Основного Закона) СССР» (прекратил действие)
  15. ^ а б в История Калмыкии
  16. ^ Промышленность Ставропольского края в архивных документах (1945—1991 гг.)
  17. ^ Закон СССР от 25 декабря 1958 г. «Об утверждении Указов Президиума Верховного Совета СССР „О переименовании Бурят-Монгольской Автономной Советской Социалистической Республики“ и „О преобразовании Калмыцкой автономной области в Калмыцкую Автономную Советскую Социалистическую Республику“ и о внесении изменений в статью 22 Конституции (Основного Закона) СССР»
  18. ^ Закон РСФСР от 27 декабря 1958 г. «О внесении изменений в статьи 14 и 31 Конституции (Основного Закона) РСФСР»
  19. ^ Закон РСФСР от 24 мая 1991 г. «Об изменениях и дополнениях Конституции (Основного Закона) РСФСР»
  20. ^ Информация о Республике Калмыкия — Народный Хурал (Парламент) Республики Калмыкия
  21. ^ Закон Российской Федерации от 21 апреля 1992 года № 2708-I «Об изменениях и дополнениях Конституции (Основного Закона) Российской Советской Федеративной Социалистической Республики». Данный закон вступил в силу с момента опубликования в Российской газете 16 мая 1992 года.

Літаратура

рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць