Заходняе Палесьсе
Заходняе Палесьсе — гісторыка-этнаграфічны рэгіён Беларусі. Займае большую частку Берасьцейскай вобласьці. На поўначы па вярхоўях рэк Нараў і Ясельда мяжуе з Панямоньнем, на паўночным усходзе і ўсходзе па лініі на поўнач ад Целяхан і Лунінца і далей па міжрэччы Гарыні і Сьцьвігі — з Усходнім Палесьсем.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/92/%D0%A0%D1%8D%D2%91%D1%96%D1%91%D0%BD%D1%8B_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D1%96.svg/220px-%D0%A0%D1%8D%D2%91%D1%96%D1%91%D0%BD%D1%8B_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D1%96.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a9/Flag_of_Polesia.png/220px-Flag_of_Polesia.png)
Паўночныя межы стасуюцца з зонай разьмежаваньня мясцовых этніконаў — палешукоў, ці багнавікоў (у зоне Заходняга Палесься), і ліцьвінаў (у межах Панямоньня). Прыкладна па той жа занальнай паласе на сярэдневяковых картах пазначаліся межы паміж Палесьсем і Чорнай Русьсю (гістарычнай Літвой).
На тэрыторыі Заходняга Палесься вылучаліся мясцовыя этнаграфічныя групы пінчукоў і падлясян (падляшан) з уласьцівымі ім самабытнымі рысамі традыцыйнай культуры і побыту.
Межы рэгіёна ў асноўным супадаюць з арэалам заходнепалескіх гаворак.