Сьцьвіга
Сьцьві́га — рака ў Беларусі і Ўкраіне, правы прыток Прыпяці (басэйн Дняпра). Цячэ ў Столінскім і Жыткавіцкім раёнах. Даўжыня 178 км (у межах Беларусі 112 км). Плошча вадазбору 5,3 тыс. км² (у межах Беларусі 4,3 тыс. км²). Выдатак вады ў вусьці 21,6 м³/с. Агульны спад ракі 68,3 м. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,4 ‰.
| Сьцьвіга лац. Śćviha | |
 Сьцьвіга на Прыпяцкім Палесьсі | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Выток | каля в. Будкі-Снавідоцкай |
| Вусьце | Прыпяць |
| Краіны басэйну | Беларусь, Украіна |
| Вобласьці | Берасьцейская вобласьць і Гомельская вобласьць |
| Даўжыня | 178 км |
| Сярэднегадавы сьцёк | 21,6 м³/с |
| Плошча басэйну | 5,3 тыс. км² |
| Нахіл воднай паверхні | 0,4 ‰ |
Асноўныя прытокі
рэдагавацьАгульныя зьвесткі
рэдагавацьПачынаецца ў Ракітнаўскім раёне Ровенскай вобласьці каля вёскі Будкі-Снавідоцкай на вышыні 188 м над узроўнем мора, вусьце за 2 км на паўночны ўсход ад вёскі Пагосту Жыткавіцкага раёну. Цячэ ў межах Прыпяцкай нізіны (Жытомірскім Палесьсем ва Ўкраіне і Прыпяцкім Палесьсем у Беларусі).
Даліна ў вярхоўі трапэцападобная (шырыня 0,5—1 км), ніжэй невыразная, зьліваецца з прылеглай мясцовасьцю. Абалона двухбаковая, шырыня ў вярхоўі і сярэдняй плыні 80—200 м, ніжэй 0,6—1,2 км. Рэчышча вольна мэандруе, моцназьвілістае, разгалінаванае, трапляюцца пясковыя выспы, якія затапляюцца ў разводзьдзе; у вярхоўі — каналізаванае, шырыня ў ніжняй плыні 20—30 м[1].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994. С. 357—358.
Літаратура
рэдагаваць- Блакітная кніга Беларусі: энцыкл / Рэдкал.: Н. А. Дзісько, М. М. Курловіч, Я. В. Малашэвіч і інш.; Маст. В. Г. Загародні. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — ISBN 5-85700-133-1 С. 357—358.
- Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 5: Стаўраструм ― Яшчур / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 581 с.
- Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл.ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил.
- Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1—2. — Л., 1971