Забродзьдзе (Даўгінаўскі сельсавет)
вёска ў Даўгінаўскім сельсавеце Вялейскага раёну Менскай вобласьці Беларусі
Забро́дзьдзе[1] — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Даўгінаўскага сельсавету.
Забродзьдзе | |
трансьліт. Zabroddzie | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Менская |
Раён: | Вялейскі |
Сельсавет: | Даўгінаўскі |
Насельніцтва: |
|
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1771 |
Паштовы індэкс: | 222424 |
СААТА: | 6213817071 |
Нумарны знак: | 5 |
Геаграфічныя каардынаты: | 54°44′7″ пн. ш. 27°37′57″ у. д. / 54.73528° пн. ш. 27.6325° у. д.Каардынаты: 54°44′7″ пн. ш. 27°37′57″ у. д. / 54.73528° пн. ш. 27.6325° у. д. |
± Забродзьдзе |
Гісторыя
рэдагавацьУ міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны Даўгінава, Вілейскaга паветa, Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].
Да 4 красавіка 1973 году вёска ўваходзіла ў склад Мільчанскага сельсавету[6].
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Рашэнне выканаўчага камітэта Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 4 красавіка 1973 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1973, № 12 (1386).
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.