Жменя пшаніцы (паэма)

«Жме́ня пшані́цы» (па-польску: Garść pszenna) — патрыятычная гутарка[1] Ўладзіслава Сыракомлі.

Жменя пшаніцы
па-польску: Garść pszenna
Жанр: Паэма
Гутарка
Аўтар: Уладзіслаў Сыракомля
Мова арыгіналу: польская
Год напісаньня: 1856
Пераклад на беларускую: 1891
Перакладчык: Янка Лучына, Максім Лужанін

Твор напісаны ў 1856 г. у Варшаве[2].

Мудры і добры войт Сьцяпан ужо састарэў і мяркуе выбраць сабе замену. Народ спачатку ўстрывожаны, а потым пагаджаецца на аднаго з сыноў войта. Усе тры сыны пасылаюцца за мяжу (у Нямеччыну, Польшчу і Ўкраіну). Двое зь іх захапіліся чужымі звычаямі і культурай, а трэці прывёз мяшок пшаніцы, каб працаваць на карысьць Радзімы. Апошні і абіраецца за войта як той, хто дбае пра свой край і народ.

Тадэвуш Піні пісаў:[3]

… колькі ж у гэтым апавяданьні, простым і нявымушаным, зразуменьня патрэбаў селяніна, якое замілаваньне ўсім, што сваё, і агіда да чужых звычаяў і строяў.

Пераклады

рэдагаваць

Упершыню на беларускую мову пераклаў, хоць і вольна, значна скараціўшы твор, Янка Лучына і апублікаваў у «Альманаху Паўночна-Заходняга календара на 1892 г.» 1891 г. выданьня («Горсць пшаніцы»)[4]. Пазьней гэты пераклад увайшоў у пасьмяротны зборнік «Вязанка» (1903)[5]. Больш дакладны пераклад зрабіў Максім Лужанін[6].

У 1953 г. выйшаў зборнік выбраных твораў Сыракомлі па-расейску, дзе быў зьмешчаны пераклад Лявона Мартынава[7].

  1. ^ Драздова, З. Душа беларуса ў гутарках і вершах Уладзіслава Сыракомлі  (бел.). — С. 138.
  2. ^ Сыракомля, У. Выбраныя творы. — 2010. — С. 160.
  3. ^ Pini, T. Władysław Syrokomla i jego utwory (пол.). — 1901. — С. 102.
  4. ^ Абрамавичус, Вл. Библиография по белорусской литературе XIX века. — 1949. — С. 35.
  5. ^ Лучына, Я. Вязанка. — Пецербургъ: 1903.
  6. ^ Сыракомля, У. Выбраныя творы. — 2010. — С. 155-160.
  7. ^ Кондратович, Л. Избранные произведения: перевод с польского (рас.). — Москва: Государственное издательство художественной литературы, 1953. — С. 128-133. — 293 с.

Літаратура

рэдагаваць

Спасылкі

рэдагаваць