Дубраўка (княжна польская)
Дубраўка, вядомая таксама як Дабрані, або Дамбру́ўка, (па-чэску: Doubravka, па-польску: Dąbrówka; паміж 920 ці 931—977) — дачка чэскага князя Баляслава I, прадстаўніца дынастыі Пржэмысловічаў, княгіня польская.
Дубраўка | |
| Doubravka, Dąbrówka | |
.jpg) Дубраўка Багемская (партрэт працы Яна Матэйкі | |
| Род дзейнасьці | княжна |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 940-е |
| Месца нараджэньня | 920 ці 931 |
| Дата сьмерці | 977 |
| Занятак | палітык |
| Навуковая сфэра | гісторыя хрысьціянства[d][1] і каралеўская дынастыя[d][1] |
| Бацька | Баляслаў І Грозны |
| Маці | Бягота[d] |
| Дзеці | Балеслаў I Храбры, Гунцэлін[d], Гунгільда Вэндэнская[d][2] і Сыгрыд Гордая[d][3] |
Першым яе мужам быў Гунтэр Мерзебурскі, ад якога яна мела двух сыноў: Экехарда I і Гунцэліна.
У 965 годзе выйшла замуж за першага князя Польшчы Мешку I, які пад яе ўплывам прыняў хрысьціянства ў 966 годзе, разам са шматлікімі знатнымі асобамі. Хрост правёў чэскі біскуп Богувід (Bohuwid). Дубраўка садзейнічала распаўсюду хрысьціянства ў Польшчы. Памерла ў 977 годзе, пахавана ў Саборы Ўнебаўзяцьця Найсьвяцейшай Дзевы Марыі ў Гнезне.
Храніст Казьма Праскі ў «Чэскай кроніцы» у XII стагодзьдзі, крытычна ацэньваў Дубраўку: «Быўшы ўжо ў старэчым узросьце, яна выйшла замуж за польскага князя, зьняла пры гэтым са сваёй галавы ўбор і надзела дзявоцкі вянок, што было вельмі неразумна з яе боку».
У Дубраўкі і Мешкі было двое дзяцей: Баляслаў I Храбры і дачка Сьвятаслава, жонка караля Швэцыі Эрыка VI Пераможца, пасьля сьмерці якога стала жонкай дацкага караля Свэна I Вілабародага.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
- ^ Lundy D. R. Dubrawka von Böhmen // The Peerage (анг.)
- ^ Bartlett R., Bláhová M., Bolina P., Bravermanová M., Doležalová E., Dragoun Z., Durdík T., Frolík J., Gojda M., Kalhous D. і інш. Přemyslovci. Budování českého státu — Nakladatelství Lidové noviny, 2009. — С. 551. — 779 с. — ISBN 978-80-7106-352-0
Літаратура
рэдагаваць- Титмар Мерзебургский. Хроника. В 8 кн. / Пер. с лат. И. В. Дьяконова. М.: «SPSL»-«Русская панорама», 2005.
- Козьма Пражский. Чешская хроника. М., 1962.