Дрозд-піскун
Дрозд-піскун (па-лацінску: Turdus pilaris) — пеўчая птушка сямейства драздовых атраду вераб’інападобных.
(Turdus pilaris)
У Беларусі пералётны від; у паўднёвых і цэнтральных раёнах часткова зімуе, асабліва ў гады, ураджайныя на ягады рабіны. Прылятае ў першай палове красавіка, адлятае ў кастрычніку. Даўжыня цела 12—18 см, маса 100—210 г. Корміцца ягадамі рабіны, маліны, каліны, ажыны.
Даўней масава лавілі сіламі. Мяса лічыцца самым смачным увосень, калі птушкі сілкуюцца пераважна «ягадамі» ядлоўцу і набываюць спэцыфічны смак і водар, якія раней высока цаніліся шляхецкімі гурманамі (польская назва — kwiczoły). Кнігі XIX стагодзьдзя зьмяшчалі парады, як карміць куранят ядлоўцам такім чынам, каб яны набылі смак рабіньніка.
Найлепш смакуюць печанымі, з укладзенымі ў брушную поласьць птушкі кавалкамі масла, зьмяшанага са здробненымі «ягадамі» ядлоўцу. Падавалі таксама халоднымі ў жэле. На зіму рабіньнікаў кансэрвавалі (пасьля папярэдняга запяканьня) гэтаксама як іншых дробных птушак — рабчыкаў, бакасаў, амялушак, перапёлак, вымаючы грудныя косткі разам з вантробамі празь сьпіну, і начыняючы фаршам з працёртай булкі і сала.
Літаратура
рэдагавацьГэты артыкул створаны з дапамогай матэрыялаў з: Алесь Белы, праект «Наша ежа».
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць
Дрозд-піскун — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў