Гінівойша
Гінівойша (Гінівойш) — мужчынскае імя.
| Гінівойша лац. Ginivojša / Hinivojša | |
| Genuis | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ginno + Weise Ginno + Woyscha |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Вісігін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гінівойша» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГенвіс (Genuis[1]) і Вісікін або Візікін (Visekin, Wizikin) — імёны германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак' (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[4]), а аснова -войш- (імёны ліцьвінаў Вайшыла, Войшымунд, Войсяд; германскія імёны Vuisilo, Vuisimundo, Vuisadus) — ад гоцкага і бургундзкага waiþs 'паляваньне', гоцкага waiþja 'паляўнічы'[5] або ад асновы -віс- (-віз-, -веш-)[6][7] (пазьнейшай -вайс-[8]). Такім парадкам, імя Гінівойш азначае «пачатак паляваньня»[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Курклях. Кгинивоишу чотыри чоловеки[10], а то пану Петрашу дато… Кгинивоишъ[11] (1440—1492 гады).
Носьбіты
рэдагаваць- Гінівойша — літоўскі баярын, які атрымаў наданьне ад вялікага князя Казімера
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 256.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 356.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 101, 102.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 167.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 522.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 22.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 33.
Літаратура
рэдагаваць- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)