Генэрал-губэрнатарства

адзінка адміністрацыйна-тэрытарыяльнага падзелу Расейскай імпэрыі

Генэрал-губэрнатарства — адзінка адміністрацыйна-тэрытарыяльнага падзелу ў Расейскай імпэрыі ў 1775—1917. Генэрал-губэрнатарства улучала ў сябе адну або некалькі (зазвычай тры) памежныя губэрні ці вобласьцей. Масква ды Санкт-Пецярбург з губэрнямі складалі асобныя генэрал-губэрнатарствы.

Адміністрацыйны лад генэрал-губэрнатарстваў

рэдагаваць

Генэрал-губэрнатарствам кіраваў генэрал-губэрнатар — ваенна-адміністрацыйны кіраўнік краю. Ён кантраляваў дзейнасьць губэрнатараў падведамасных яму губэрняў і абласьцей, аднак наўпрост ня ўдзельнічаў у іх кіраваньні, у адрозьненьне ад генэрал-губэрнатараў Москвы і Санкт-Пецярбургу, дзе генэрал-губэрнатар, прызначаны на пасаду самім імпэратарам, непасрэдна кіраваў падпарадкаванымі губэрнямі.

Сьпіс генэрал-губэрнатарстваў

рэдагаваць

У 1914 р. існавалі 9 генэрал-губэрнатарстваў:

Каўкаскае намесьніцтва зьяўлялася асобнай адміністрацыйнай адзінкай у складзе шасьці губэрняў, пяці абласьцей і двух акругаў:

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць