Гедбуд
Гедбуд (Гедбод, Гедбут, Кедбут) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гедбуд лац. Giedbud / Hiedbud | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Geda + Budo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гедбод, Гедбут, Кедбут |
| Зьвязаныя імёны | Будзікід |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гедбуд» | |
Паходжаньне
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Геда (Geda) і Бода або Буда (Bodo, Budo) — імёны германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -гед- (-гад-, -гід-) (імёны ліцьвінаў Гедзень, Гедвін, Гедмонт; германскія імёны Gedenus, Gedovin, Gadamundus) паходзіць ад старагерманскага gidd- 'пыхлівы, ганарысты', ісьляндзкага geð 'нораў, тэмпэрамэнт'[3] або гоцкага gadiliggs 'сваяк, родзіч'[4], а аснова -буд- (-бод-) (імёны ліцьвінаў Будзівід, Будар, Будрых; германскія імёны Bodwidus, Buder, Boderich) — ад бургундзкага buda 'пасол, пасланьнік' або германскага bodo 'гаспадар'[5]. Такім парадкам, імя Гедбуд азначае «пышны пасланьнік» (тое ж, што і імя Будзікід)[6].
У Прусіі бытавала імя Gedebuth / Gedebud[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: пустовщину Кгедбудову (13 кастрычніка 1536 году)[8]; Явмин Кедбутович… Адам Кгедбутович (1537 год)[9]; Mikołay Giedbut (7 сьнежня 1611 году)[10]; ziemie Giedbodowo (7 траўня 1613 году)[11]; Jozephus Giedbut (20 кастрычніка 1655 году)[12]; панове Матияшъ Матеевичъ Кгедбудъ (23 чэрвеня 1691 году)[10].
Носьбіты
рэдагаваць- Эва Дамінікаўна Гедбуд — шляхцянка з ваколіцаў Цельшаў, якая мела ў валоданьні зямлю на 1889 год[13]
Гедбуты (Gedbut) і Гетбуты (Getbut) гербу Даліва — літоўскія шляхецкія роды[14].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася пустаўшчына Гедбудаўская зямля ў Жамойцкім старостве[15].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 328.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 320—321, 563.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 30.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 80—81.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 59, 107.
- ^ а б Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 469.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 90.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 304, 325.
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1889. С. 108.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 133, 137.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 187.