Вілень
Вілень, Вілен, Вілін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Вілень лац. Vileń | |
| Wilenn | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Willo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вілен, Вілін |
| Вытворныя формы | Вілян, Вілун |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вілень» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВілін, Вілен або Вілнэ (Willin, Wilennus, Wilne[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -віл- (імёны ліцьвінаў Вільбут, Вільгейда, Мунтвіл; германскія імёны Willebut, Williheid, Muntwil) паходзіць ад гоцкага wilja 'воля'[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Wilin[4].
У 1631 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Andreas Willenius, Marienburgensis Borussus, у 1639 годзе — Andreas Willenius, Mariaeburgensis Borussus, у 1641 годзе — Johannes Willenius, Marienburgensis Borussus, у 1649 годзе — Martinus Willenius, Mariaeburgensis Borussus… Georgius Willenius, Dirschoviensis Borussus[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: nobilibus… Stanislao Wylnoviecz (25 лістапада 1470 году)[6]; homines… Michno Vilnouicz (18 сакавіка 1496 году)[7]; Хведор Вилня (1649 год)[8]; Wilniszki (1744 год)[9]; Elżbieta Wiłen (1805 год)[10]; Marcela Wilinowicz (1912 год)[11].
Носьбіты
рэдагавацьВіляневічы[12] (Wileniewicz) — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[13][14].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся фальварак Вільнішкі ў Віленскім ваяводзтве[15].
На 1910 год існавала сядзіба Вілень у Быхаўскім павеце Магілёўскай губэрні[16].
Назву Вільнова маюць хутар на гістарычнай Браслаўшчыне і вёска ў гістарычнай Прусіі. На гістарычнай Рэчыччыне існуе вёска Віленка. Апроч таго, з германскім асабовым імём Вілін (Вілен) зьвязваюць назву Вільні.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Redin M. Studies on uncompounded personal names in Old English. — Uppsala, 1919. P. 160.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1593.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 288.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 326, 405, 419, 508, 511.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 308.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 511.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 293.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Helianów (gr.-kat.), Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Koszedary, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на В, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Malewski Cz. Rody szlacheckie w powiecie lidzkim na Litwie w XIX wieku. — Wilno, 2002.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 217.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 154.
- ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 33.